40600 Y211 Premoderne mensen geloofden dat hun ~~~
        
QQleQ
LEVEN AAN BETEKENIS WON 
IN RUIL VOOR HET INLEVEREN VAN MACHT. 
Het maakt echt iets uit òf ze dàpper vòchten op het slàgveld, 
òf ze de wèttige kóning stéunden, òf ze ontbéten met verboden voedingswaren 
en òf ze ´n affaire hadden met de buurman. Dat kòn natuurlijk best wel lastig zijn, 
maar ´t bóód mensen wèl psychologische bescherming tegen ràmpen. Àls er iets vreselijks gebeurde ~ zoals oorlog, ziekte of droogte ~ troostten mensen zich met de gedachte dat ´we allemaal ´n ròl méé-spéélden in ´n groot kosmisch drama dàt bedàcht is door de goden, 
of de wetten van de natuur?! 
We kènnen ´t script niet, 
maar we kunnen er zeker van zijn dàt àlles ´n réden hééft. 
Zèlfs deze verschrikkelijk afschuwelijke oorlog, ziekte of droogte hééft ´n functie in ´t gróte wéreldplàn!? Bovendien kunnen we vast en zeker v/d Toneelschrijver verwachten dàt hèt Verháál ´n góed, zinvol einde krijgt? Dus zelfs oorlog, ziekte en droogte zùllen positief uitpakken, is ´t niet hier & nu, 
dàn ìn het ´hiernamaals´!
De moderne cultuur
 verwerpt dit geloof in ´n groot kosmisch plan. 
We zíjn géén acteurs in één of ànder werelddrama.  ´t Léven hééft géén script, 
géén toneelschrijver, geen regisseur, geen producent ~ èn géén zìn.  Voor zover wíj ´t wetenschappelijk kunnen nagaan ìs ´t héélàl ´n blind & doelloos proces vol wild geraas & 
sneller kloppende harten, maar zònder betekenis! En wij lopen tíjdens 
ons oneindig korte verblijf òp dìt kleine planeetje 
wat te tobben & te doen, & daarna 
wordt er nooit meer 
iets van ons 
vernomen.

     Asih, man, 80 jaar
    
    Asih, man, 80 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende