3990447 Dialoog tussen de apologeet & de scepticus
QQleKolaq
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
07 mrt 2021 - bewerkt op 16 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 sep 2025 49937206Maar zonder zóvèr te gaan, willen zelfs de
- O 22 sep 2025 49936 205 Al deze apofatische mystieke stromingen
- O 22 sep 2025 49935204Geestelijke stromingen uit ‘t Verre Oosten
- O 21 sep 2025 49934 ‘n G D die vertoornd raakt, straft, zich be-
- O 21 sep 2025 49933’n In 2007 gepubliceerde peiling van Le Monde
- O 21 sep 2025 49932 203 Van ‘persoonlijk God’ naar onpersoonlijk
- O 21 sep 2025 49931 202 Dé gróte uitdaging van de 21ste eeuw dan
- O 20 sep 2025 49930201 God is niet dood & verandert van Gedaante
- O 20 sep 2025 49929200 Die religieuze heroplevingen maken vooral
- O 20 sep 2025 49928 199 Terugkeer naar de eigen identiteit: dit
- O 19 sep 2025 49927ONTWIKKELINGSSOCIOLOGEN NOEMENDITVERSCHIJNSEL
- O 19 sep 2025 49926198 ‘t Geloof in 2050: uit demografische pro-
- O 19 sep 2025 49925197In feite kan je Joods, christelijk & islam
- O 19 sep 2025 49924In de 10de eeuw werd de islamitische mysticus
- O 18 sep 2025 49923196 Toen Franciscus in 1210 door Innocentius