3990447 Dialoog tussen de apologeet & de scepticus
QQleKolaq
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
´N CHRISTELIJK APOLOGEET
ZAL ALTIJD KUNNEN ANTWOORDEN:
ÌS ER NOG NOOIT ÍEMAND ÚIT DE DÓÓD VERREZEN?
Misschien niemand - behalve Yehosjoea.
Ìs dàt ònmógelijk, òndènkbaar, in strijd met de natuurlijke orde?
Wie kan heden ten dage
nog met zekerheid zeggen laat staan vàststellen
òf íets àl dan niet mogelijk is??
Ja, in de 17e eeuw was dat nog gemakkelijk te doen!
De cartesianen waren nog alwetend,
zij kenden alle bewegingswetten op hun duimpje, ze wisten precies hoe ze de werkelijke dingen
van hetgeen uit de waarneming voort-vloeit èn het mogelijke van ´t onmogelijke
moesten onderscheiden...
Descartes poogde al Mersenne uit te leggen
- zonder succes, naar ´t schijnt - dat zijn ruimtetheorie heel goed verenigbaar was met ´t dogma v/d ´transsubstantiatie´, maar ´t valt zeer te betwijfelen of hij zijn lezers met zijn uitleg heeft kunnen overtuigen.
Ook in het kader van zijn fysica
is de verrijzenis niet te verdedigen: de dood is niet ´t gevolg v/d scheiding van ziel & lichaam, integendeel, de ziel scheidt zich v/h lichaam omdat t lichaam sterft, waarbij de dood
´n louter mechanisch verschijnsel is!
Om moeilijkheden te vermijden
gaven deze rationalisten v/d 17de eeuw gewoonlijk slechts in meer globale zin uitdrukking aan hun geloof of godsdienstige loyaliteit, soms misschien in alle oprechtheid, soms voorzichtigheidshalve, maar hun fideïstische redeneringen {´wij geloven in al wat onze religie leert, maar dat zijn waarheden die de menselijke rede te boven gaan, zodat ´t geen nut heeft ze grondig te onderzoeken´} konden de Kerk of de theologen niet meer geruststellen, tenzij die er dezelfde kwalijke opvattingen
op na hielden.
Nee, het was duidelijk
dat ´t sciëntisme, dat zich zowel op het terrein v/d empirische feiten als op dat v/h a priori aan ´geopenbaarde waarheden´ niets gelegen niet liggen, zich op geen enkele laat verzoenen met het vermeend irrationele of ´sentimentele´ geloof, aangezien dit geloof dingen insluit die niet slechts super rationem zijn, maar in ´t natuurlijke licht van onze rede absoluut ontoelaatbaar
& onmogelijk zijn.
De zó begrepen scheiding was niet meer dan ´n excuus om anderen,
ja ook zichzelf, te misleiden....
07 mrt 2021 - bewerkt op 16 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 03 jan 2024 4598297 Wie hem nu wel of niet verwekte ook Yèsjoe
- O 03 jan 2024 45981 Kortom: vòl, drùk, keihard gelukkig Léven...
- O 03 jan 2024 4598094 Als de mannen of oudere jongens op ‘t Veld
- O 02 jan 2024 45979Als ‘n deur al gesloten werd dan deed men dat
- O 02 jan 2024 45978 Húis, Tuin, Keuken, Kleren, Sport, Spelgenot
- O 02 jan 2024 4597793 Waarschijnlijk noemde de vrouw haar man
- O 02 jan 2024 45976 De Galileaërs Spraken een Aramees dialect
- O 02 jan 2024 45975 Hoogst Merkwaardige Migranten Van Her & Der?
- O 01 jan 2024 45974/75/91/92 Gewoon een kwestie van dorpsleven
- O 01 jan 2024 45973 Toen Herodes in Jericho stierf, vlg. Josefus
- O 01 jan 2024 45972/89 Herodes, bang dat zijn einde dat naderde
- O 01 jan 2024 45971 Slimme Vos Herodes, Inmiddels Midden Zestig
- O 31 dec 2023 45970 De Strijd Om Opvolging Tegen Het Einde Van
- O 31 dec 2023 45969 De Nalatenschap Van Herodes?
- O 31 dec 2023 45968Vlg. Flavius Josephus ‘bemoeide hij zich niet