QQleQ
 DITMAAL 
WAREN ´T 
MANNEN, VROUWEN & KINDEREN 
UIT HEEL VERSCHILLENDE LANDEN EN VOLKEN. 
´T LEEK UREN TE DUREN MAAR WERD NU WEL TOCH STEEDS BOEIENDER. 
VOOR MIJ WAS DE  VOORLOPIGE CONCLUSIE 
DAT WE ALLEMAAL IN ´T ZELFDE SOORT VAN ´SCHUITJE´ ZATEN 
OP AL DIE UITEENLOPENDE WATEREN
 & ONEINDIGE LANDWEGEN....
ZWERVERS~~~
Dezelfde structuur 
speelt op allerlei niveaus, 
zelfs bij ´n goede relatie tussen mensen of partners, vriend en vriendin? 
Er lijkt bijna altijd een gebied te blijven waar men alleen is! ´t Feit dat ´t ¨aan de top¨ 
zoveel moeilijker is om individueel gedachten of gevoelens uit te drukken, 
heeft hier alles mee te maken ..... 
Ook bìnnen 
de goede relatie
 is men in zekere zin ´alleen´. ´t Belangrijkste is zo te beseffen, 
dat de menselijke relatie gezien moet worden als een concrete & lagere 
afspiegeling v/d relatie tussen
 ´mensch´ & ¨G D¨......
´t Zou ´n tragisch 
misverstand zijn als we deze eenzame 
gevoelens zouden blijven opvatten als ´n tekortschieten
 v/d Ànder? In feite heeft zo´n gevoel niets 
met ´n falende relatie 
te maken! 
Men voelt 
hier eigenlijk
 immers het diepliggend verlangen naar 
een hereniging met ¨G D¨? 
Maar ´t zal duidelijk zijn, 
dat deze hereniging in ons dagelijkse, 
aardse leven niet gemakkelijk te vinden is; daarom ligt ´t ook niet 
aan onze partner als wij ergens het gevoel blijven houden 
dat er toch nog iets ´anders' is waar wij 
naar verlangen!!!
In feite
 verlangen we naar ´g d´. 
Omdat eenzaamheid dus een vorm is van individualiteit, 
wordt er in deze joodse traditie op gewezen dat we iemand anders
 liever níet meer zo snèl ´gèk´ 
zouden moeten 
noemen.
´t Feit dat we 
er gewoon niet bij kunnen 
hoe die eenzame mens denkt en voelt over zijn of haar leven, 
zal niet automatisch inhouden dat die persoon dan simpelweg ´gek' is! Als dat bovendien 
ook nog eens hard òp gezègd wòrdt, dan voelt 
die mens zich nòg éénzamer 
èn méér gekwetst? 
Terugkijkend 
op driekwart eeuw vol van dromen & 
waken, diverse talen, verre streken, andere landen, 
grote continenten & ontmoetingen onderweg zijn en blijven we 
al met al dus allemaal ´n soort migranten, vluchtelingen, 
gelukzoekers, ´bijna´ verlosten, hoopvolle 
bevrijden, hulpvragers
 & hulpverleners.
In onze dromen & daden
 komt die behoefte terug aan ´vereniging´, opwekking, 
bevruchting & het willen bewustworden & verwerkelijken van onze relatie met ´g d´, ´t onbekende, basisverlenende, ´aanwezige´ ondoorgrondelijk feit van bestaan in ´al 
die uiteenlopende werelden´? 
We zijn &
 blijven allemaal in wezen 
op zoek naar onszelf en deze ¨Ànder¨: als ´G ds Geest 
over de wateren zweefde´ dan zijn wij ahw. ´t gevolg vàn die ´aanwezigheid' 
& we blijven, of we het wel of niet willen weten, 
terugverlangen naar die ´oeréénheid´! 
Naar de basis 
van het zogenaamde
 ´menselijke bestaan´, inclusief óók 
alle ¨andere planten, dieren, mensen & dingen¨,
 ook al is ´t nu zo dus vaak
 nog ´alleen maar´
 in de droom?