39407gk210ÍederéénZâgDàtHijStervendeWas, Maar Nòch
        
Q
DE FILISTIJNEN, 
NÒCH DE ISRAËLIETEN VERTROUWDEN DIE BIZARRE WERKELIJKHEID?!
Ze zaten als verlamd op hun tegenovergestelde heuvels en wachtten op ‘n overtuigend bewijs
van het ònmógelijke, want wíe kòn nú zómaar op het blóte óóg geloven 
dat Dawied GÒL verslagen hàd? NÍEMAND! Behalve AVIADDANAH! 
Ik zag dat ze zich losmaakte uit de Filistijnse gelederen en dat ze het Dàl ìn rende omdat ze 
blijkbaar dacht dat Ittaï’s Léven in gevaar was? Het was of mijn hart van de schrik 
uit mijn lijf gerùkt werd! 
“JIJ DAAR!” hoorde ik Dawied schreeuwen. “SCHILDKNAAP VAN GOLIAT!
BEN JIJ ITTAÏ, DE ZOON VAN SERAYAH? BEVRIJD JE VAN GOLIATS SCHILD 
EN SCHAAR JE ACHTER ME WANNEER JIJ 
JOUW VADER TERUG WILT ZIEN!” 
Terwijl hij deze woorden sprak
liep hij onverschrokken op GOL àf omdat hij wel wist dat hij niets meer van hem te vrezen had.
Naast Gol blijf hij staan, keek over diens machteloze hoofd heen naar Ittaï en riep:
 “KÒM JONGEN,
KOM HIERHEEN, VOEG JE BIJ JE VADER EN ER ZAL JE NIKS GEBEUREN!”
Intussen voltrok zich aan de overkant dé tragedie van míjn leven. Abiaddana rende lichtvoetig, 
als de godin die zij was, springend als een gazelle, brullend als een leeuwin, met gestrekte armen rècht op haar zoon àf! 
Maar er was blijkbaar iemand onder de Filistijnen die vond dat zij daar niet mòcht zijn & die zijn bóóg spande. 
Ik zag Ittaï als versteend toekijken toen Dawied aan Gols helm begon 
te sjorren en met enige moeite het ding van diens hoofd wist te trekken. 
Vanaf mijn standplaats zag ik nu duidelijk het gat in zijn 
voorhoofd en het bloed dat 
als een netwerk van 
felrode takken over 
zijn gezicht 
lag.
 
    
    
    Asih, man, 80 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
    vorige
    volgende