39211gAIA167Zó Had Ook Onderzoek Allang Uitgewezen

Q&@
DAT
ALS MENSEN
TIJDENS EEN ZOGENAAMD ´PUBLIEKE GOEDEREN~SPEL
gevraagd wordt om snel een bijdrage te storten in een collectieve pot die naderhand
gelijk over de spelers zal worden verdeeld, zij zich automatisch vrijgevig zullen tonen?

Dat doen ze hoewel ze ook al wel beseffen dat een sociaal dilemma van deze soort, net als
alle andere vormen van samenwerking, gebaseerd is op het vertrouwen dat anderen in de groep
óók áárdig zullen zijn! Zo is een ´publieke goederen´-spel met vier spelers, waarbij de inleg van de pot verdubbeld en gelijk over de vier deelnemers verdeeld wordt, op voorwaarde dat alle deelnemers
àl hun geld in de pot storten. In dit spel heeft de groep als geheel dan uiteindelijk twee keer
zoveel geld dan voordat het spel begon? Win-win! Maar hoe we collectief gezien beter
afzijn als iedereen bijdraagt aan een groepsproject om iets te doen wat niemand
in z´n eentje kan - in het echte leven zou dat dan zoiets zijn als een eigen bijdrage leveren
aan de bouw van een ziekenhuis, of meehelpen bij ´t graven van ´n irrigatiekanaal ~ brengt zoiets
op individueel niveau kosten met zich mee. Vanuit individueel perspectief ligt dit echter niet voor de hand; elke euro die je bijdraagt wordt verdubbeld & vervolgens over vier mensen verdeeld, zodat je er uiteindelijk slechts 50 cent van terugziet. Zo gezien is het dus heel verstandig om zo min mogelijk bij te dragen aan de pot en mee te liften op de vrijgevigheid van de andere deelnemers? Als spelers de tijd krijgen om n te denken over hun beslissing, komen ze dan ook vaak terug op hun eerste impulsieve besluit, en tonen ze zich heel wat minder vrijgevig. Telkens als we onbekenden helpen, moeten we
ons over de mogelijkheid héén zetten dat die daar misbruik van zullen gaan [blijven] maken!

Als samenleving maken we gebruik v/d wortel & stok´-strategieën om dergelijke problemen niet telkens weer uit de hand te laten lopen?! Op de lange termijn hebben mensen er over het algemeen voordeel bij als ze wel blijven samenwerken met de groep, zelfs al brengt dat soms kosten met zich mee, & dus is het in hun belang om lid te blijven.

Dit geeft de samenleving macht over het gedrag van het individu, want de samenleving bepaalt òf jíj lìd màg blíjven. Dus om te mogen profiteren v/d voordelen die ´t groepslidmaatschap biedt, dien je bekend te staan àls een tot samenwerking geneigd persoon. In de kleinschalige samenleving waarin onze voorouders leefden, vond al hun interactie plaats met mensen met wie ze in de nabije toekomst opnieuw te maken zouden krijgen?

Het potentiële gevaar dat een slechte reputatie met zich meebracht, zorgde ervoor dat ze niet zwichtten voor de verleiding om zich agressief te gedragen of om misbruik te maken v/d bijdragen van anderen!

Zo leidde samenwerking tot steeds meer samenwerking, een heilzame cirkel, maar het tegenovergestelde kan ook gebeuren: we kunnen óók leren om juist niét aardig te zijn.
Het begint donker te worden & m´n oeroude oogjes vallen tóe?
Misschien tot straks of ietwat later!

Onze aangeboren neiging tot samenwerking wordt gevormd door de samenleving, en in de loop van ons leven leren we om onze behulpzame neigingen aan te passen...

Serieuze spelletjes dienen gespeeld te worden met humor & geduld: van kontmapjes tot mondkapjes, kussentjes & dekentjes bij de verandering van temperatuur! Coroneer ze!
Met mate: serieus èn
met humor...

Leven ìs àltijd up
& down.

??????????????????????????????????????????????????????????????????????
13 okt 2020 - bewerkt op 15 okt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende