39045Y392 Marcus keek vanaf 'n afstand toe hoe ze~


als een klein kind
op de keien zat en omhoog keek,
naar de wolken die langs de hemel dreven!
Hun schaduwen leken dóór háár héén te gaan,
als gedachten die de hemel voor haar dacht? De wolken werden groter,
schoven voor de zon en hielden 't LÌCHT TÉGEN. Maar Miryam bleef gewoon zitten.
In 't oosten flitste 'n bliksemschicht langs de hemel, die zich wijd en zijd vertakte voordat hij de grond raakte. Er viel 'n dikke regendruppel op haar opgeheven gezicht, terwijl ze daar, ongedeerd & wèl, tussen de neergeworpen stenen zat? Wàt 'n liefdevolle genade!
De donder rolde over Yeroe Sja-layim. Miryam glimlachte.
Op dat moment wist Marc dat de chaos in haar hoofd verdwenen was.
De ondoordringbare verwarring loste zich òp & verdween. Haar ogen stonden helder,
haar gezicht straalde..... Ze zei: 'Marcus.' Hij kwam vanachter de pilaar tevoorschijn
'Hier ben ik.'
'Je wist wie hij was, voordat ik 't begreep.'
'Ja.'
'Ik moet nog één ding dóen. Wil je me nu naar huis brengen, Marcus?'
Het begon te rege-nen. Wat begon met enkele druppels, veranderde al snel in een stortbui.
Ze stak haar handen uit om de regen te ontvangen. Marcus wikkelde Miryam in zijn mantel en tilde haar op zijn paard. Zo bracht hij haar naar huis. Zelf legde hij de hele weg lopend af, terwijl de regen in grote vlagen naar beneden kwam. 'n Dag & 'n nacht, en tóen nòg bijna 'n dag duurde de tocht. Ze spraken geen woord. Hij liet haar over aan haar gedachten. Soms viel ze in slaap & knikte mee in 't ritme
van 't sjokkende paard. Maar 't grootste deel van de reis waren haar ogen wijd open,
'n glimlach om haar lippen, alsof de wereld òm haar héén níeuw voor haar was?
Léven! Ze wilde het leven doorvorsen, zijn bergen beklimmen, haar rivieren
bevaren & 't hart van de bewoners leren kennen. Er barstte 'n hevig
noodweer los. Licht & scha-duw dansten over het LÀND.
De alledaagse taferelen waren als muziek voor haar ziel.
De heuvels, bedekt door 't nachtelijk duister. 't Flakkerend kaarslicht i/d schemerige huizen.
't Maanlicht o/h water v/h beekje dat ze overstaken. Bij 't aanbreken v/d dag hield hij stil in 'n dorpje
om brood te kopen. Ze keek om zich heen & genoot v/d vrouwen die met elkaar stonden te praten, terwijl hun kinderen om hen heen speelden. Eenmaal buiten 't dorp genoot ze v/d aanblik van 'n
herder die 'n verdwaald LÀM in z'n armen nam & 't terugbracht naar z'n bezorgde moeder.
Haar blik haakte zich vast aan 'n buizerd, die boven de stoppels van 'n pas geoogste akker rondzweefde.
Ze streelde de hals v/h paard, terwijl 't naast haar te grazen stond.
Andere reizigers passeerden hen onderweg & wendden vol afkeer hun blik àf v/d soldaat
en de jonge vrouw.
Miryam keek hen rustig na en voelde geen enkele wrok om hun afwijzing.
Marcus begreep dat ze niet langer haar eigen beeld weerspiegeld zag
i/d afkeurende ogen van vreemden.......
Genade had háár 'n níeuw hàrt gegeven
als het ware.......
19 aug 2020 - bewerkt op 22 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende