38956Gaia111 “Blijf wèg bíj díe ròtsblokken, dáár~

IS HET GEVÁÁRLIJK!”

Als we zoiets te horen krijgen, is de kans héél wat kléiner dat we DÀT onthouden -
& dùs ìn léven blijven - dàn als ons verteld wordt: “MIJN NEEF ZAT BIJ DIE ROTSBLOKKEN DAAR,
ÈN TÓEN WERD HÍJ ÌN ZÍJN GEZÌCHT GEBÉTEN DOOR
EEN LÉÉUW DIE DAAR LÀG TE SLÁPEN!”

Verhálen wèrken
als een culturele geheugenbeheersbank
omdat ‘n narratief ‘n “contextuele infrastructuur” biedt die ons hèlpt
òm feitelijke informatie te begríjpen, te organiseren,
met anderen te delen èn te onthouden!

Informatie in Verháálvorm
ìs véél béter te onthóuden - 22x béter zèlfs, heeft onderzoek uitgewezen -
òmdat tíjdens het lúisteren náár een Verháál verschillende delen
van de hersenen ge(re)activeerd worden!

‘n Droge opsomming
activeert alleen maar de taalverwerkende delen v/d hersenen (de gebieden van Broca & Wernicke,
waar betekenis aan woorden toegekend wordt). Als dezelfde informatie echter in ‘n Verháálvorm overgebracht wordt, dàn worden óók de vóór het verhaal relevante hersengebieden méde
geactiveerd: dus als ‘t Verhaal gaat over rennen of springen, licht ook de motorische
schors op, maar als ‘t gaat over iemands satijnen blouse, wordt het sensorische deel
v/d hersenen geactiveerd.

Blijkbaar reageren
onze hersenen àlsòf we Het Verhaal
zèlf beléven?!

Zo kan ‘n verteller emoties,
gedachten & ook ideeën in de geest van zijn toehoorders implanteren
èn hèn het gevoel bezorgen dat ze de beschreven gebeurtenissen
zèlf méémáken.

Sterker nog,
hersenscans hebben uitgewezen
dat de hersenen van de verteller èn de luisteraars tíjdens het vertellen lètterlijk synchroon lopen - neurologen beschrijven dit als een ‘neurale koppeling
tussen spreker èn luisteraar’.

engel
31 jul 2020 - bewerkt op 05 aug 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende