38838 Gaia: ik heb nu ‘n klomp steen in mijn hand,

DIE VOORTGEKOMEN IS UIT DE DOOD
VAN MICROSCOPISCH KLEINE ZEEDIERTJES DIE IN DE LOOP VAN HÙN LÉVEN DE ENERGIE
DIE ZE UIT HÙN VOEDSEL OPNAMEN DEELS OMGEZET HEBBEN IN SKELETTEN, DIE OP HÙN BEURT WEER OMGEVORMD ZÍJN TOT een soort kwarts dat miljoenen jaren later door verschuivende aardschollen in hoge kliffen opgestuwd is. Dit druppelvormig stukje vuursteen is daarna nòg vèrder dóór-getransformeerd, deze keer door mensenhanden: in m’n handpalm ligt ‘n vuistbijl, ‘n stuk gereedschap dat meer dan 40.000 jaar geleden gemaakt is. Van ‘t materiaal waaruit onze materiële omgeving bestaat heeft ‘n levend wezen iets oorspronkelijks gemaakt ~ iets inerts dat toch productief kan zijn.
Mijn hand, die al nèt zó menselijk is als die van de maker van dit voorwerp, heeft ongeveer dezelfde afmetingen als die van hèm. De vuistbijl past perfect in m’n handpalm & ik vóel ‘t gewicht ervan, & de wijze waarop dit stuk gereedschap opzettelijk ergonomisch vormgegeven is, & instinctief vouw ik mijn vingers òm de inkepingen. Als me geleerd was hóe, zou ik ‘t ook nog kunnen gebruiken òm vlees v/d huid van ‘n pàs gedood díer te schrapen, & misschien is dat de klus waarvoor ‘t wel voor het laatst gebruikt is.
[Zie meester van Sprang in Ermelo midden jaren ‘50 v/d vorige eeuw~~!!]
Die vuistbijl v/h Zwitsers zakmes van zijn tijd, ‘n onmisbaar & veelzijdig stuk gereedschap dat uitgehakt is uit steen & gebruikt werd òm te hakken, te snijden, te boren, bij te schaven, te knuppelen, splinters àf te slaan, houten gereedschap te kerven & ‘n heleboel andere dingen mee te doen die anders veel meer inspanning zouden hebben gekost. Met andere woorden, het is ‘n culturele hèfboom!
De vroegste stenen vuistbijlen zijn meer dan anderhalf miljoen jaar oud, & i/d vorige eeuw waren dergelijke werktuigen ook binnen sommige gemeenschappen van jagers-verzamelaars nog steeds in gebruik.
Ze worden overal zó dus ook aangetroffen: van Afrika ten zuiden v/d Sahara tot i/h Noordpoolgebied, in afgelegen grotten of in werkplaatsen a/d vóet van kliffen waar ze op bijna industriële schaal vervaardigd werden.
Gezien het grote belang v/d vuistbijl voor ons menselijk overleven is ‘t verrassend moeilijk òm er één te máken, & de individuele vuistbijlmakers hadden alweer ànderen nódig òm hèn te léren welke stenen ze moesten gaan uitzoeken èn hóe ze díe vervolgens ìn modèl konden sláán.
Vergeet daarbij niet dat de gemiddelde menselijke gereedschapskist in deze periode vermoedelijk ‘n hele rééks specialistische stenen & houten werktuigen bevàt HÉÉFT, plùs vuurstenen & brandbaar materiaal, verschillende soorten twijn & al allerlei andere materialen òm die stenen werktuigen ook aan ‘n steel te bevestigen, èn dàn óók nog de huiden, darmen & andere dierlijke producten?!
Toen ik vanochtend opstond terwijl ‘t licht begon te worden dacht ik al aan myDi: de geschiedenis v/d mensheid in ‘n notendop, familie, buren, mensenlevens & samenhang!
Dit zonlicht, deze tuin met bomen, planten, bloemen, tientallen jaren, eeuwen & millennia van oertijden tot & met (over)morgen: deze boeken, plaatjes, herinneringen, mogelijk ‘begin’ & ‘einde’?
Al doende ìs men ‘n myDi’ertje vol botten, armen, benen, ingewanden, gevoelens, gedachten & daden...
06 jul 2020 - bewerkt op 11 jul 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 78 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende