38671Yesj268 Wàt ‘n Blíj Wéérzien! Wàt ‘n Vreugde!


OP DE BINNENPLAATS BIJ DE FONTEIN
SLOTEN CHOESAS EN YOCHANNAH HUN ZOONTJE IN HUN ARMEN!
SAMEN HUILDEN ZE & PREZEN DE ALLERHOOGSTE! HET LICHT VAN DE FÀKKELS
leek nòg fèller te schijnen, toen Choesas BÓ in zijn armen nam en zijn gezichtje kuste. Miryam,
Marcus & Carta stonden op een afstand en keken weifelend toe. Zij waren buitenstaanders, getuigen van het wonder, maar ergens niet in staat te bevatten wàt dit allemaal betekende?! Miryam voelde Marcus’ door-dringende blik vol verdriet, Verlàngen èn... iets anders. Spijt? Medelijden?
Hij beroerde haar arm, maar ze negeerde hem en wendde zich af. Marcus Longinus
had het rècht niet om medelijden met haar te hebben. Ze liep het huis uit. De wind
speelde met heur haar, dat in haar gezicht sloeg. Er was storm op komst, die het
Harpmeer zou opkloppen tot ‘n schuimende massa. Vanavond waren er geen
lichten van vissersboten te zien, zoals ze ook geen lichtpuntje meer zag in
haar omgang met Marcus. Hun relatie was verleden tijd. Door het donker
liep ze naar het prieel. Het begon te regenen. De regendruppels tikten
op de bladeren van de wijnrank. Marc liep achter haar aan naar het
prieel, maar bleef buiten staan, zo-dat de aanwakkerende storm
hem in alle hevigheid omringde. Ze stond verscholen
in de schaduw. Hij riep haar toe: “MIRYAM!
IK WIL DAT JE MET
ME MEEGAAT!”

liefdesverdriet
30 mei 2020 - bewerkt op 01 jun 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende