38651Yesj262 ´Hij is zo ziek. De artsen hebben hem

opgegeven. Ze zeggen dat hij doodgaat.
Ik ben de hele nacht onderweg geweest om u te vinden.
Alstublieft... ik smeek het u! Als u hem kunt helpen, alstublieft...´

Yesj bukte zich en tilde een jongen op uit de armen van zijn moeder.

Het kind was ongeveer even groot als Boaz, dacht Marcus. Yesjoe sprak zachtjes
tegen de jongen & zette hem vervolgens op z´n schouder. De jongen sloeg zijn handen
om het voorhoofd van Yesjoea en lachte. Het leek wel of Yehosjoea nu met deze daad benadrukken wilde dat Choesas smeekte om het leven van een kind. Toen pakte hij de voeten van de jongen beet en die twee baanden zich, door de menigte heen, een weg naar Choesas. Toen Yesj vlak vóór Choesas stond, viel deze op zijn knieën en boog zijn hoofd. Yehosjoea draaide zich om en keek de mensen doordringend aan, alsof hij hen uitdaagde om deze vader ook ´t leven van zijn zoon te weigeren?

Niemand zei iets. Niemand durfde nú nog bezwaar te maken! Toen zag Yesjoea Marcus staan...

Marc voelde dat de ogen van de man doordrongen tot in zijn ziel, alsof hij hem wilde vragen
waaròm hij hierheen gekomen was. Met ´n schok besefte de centurio dat Yesj het woord zo
tot hèm richtte ~ níet tot Choesas, níet tot de anderen, maar rechtstreeks tot hèm. ´Jullie
geloven mij niet,´ zei Yesj treurig, ´tènzíj jullie tékenen en wònderen zien.´ De herìnnering
aan wat zich hàd voorgedaan bij de rivier, toen Yesjoea ´t tweejarige jongetje ook op een
wonderbaarlijke wijze genezen had, stond hem opeens weer levendig voor de geest.

Om díe réden hàd Marc vóórgesteld om ook déze reis te ondernemen en Yesjoea van Natseret
òp te gaan zoeken! Maar wàs het inmiddels al te laat? Choesas´ uitgestrekte handen trilden,
alsof hij al ´n oude man was. Er was geen tijd meer om nú nog in discussie te gaan. ´Alsutublieft,´
smeekte hij. ´Wilt u alstublieft meekomen naar Kfar Nachoem, voordàt mijn kind sterft?´ Dit had Marc
al eerder meegemaakt, die keer bij de Rivier. De Menigte wàchtte gespannen. Choesas bleef op zijn knieën liggen. De Leraar tilde de jongen van zijn schouders & gaf hem aan één van de talmidim.

Toen greep Yesjoea Choesas bij zijn armen, trok hem overeind & keek de gespannen
rentmeester aandachtig aan. Choesas´ blik werd gevangen door de rustige ogen van de rebbe.

En de tranen biggelden over Choesas' wangen. ´Ga maar naar huis,´ zei Yesj plechtig, terwijl
hij Choesas´ arm vasthield. ´Je zoon... lééft.´ Wàs dàt nu àlles? Géén donderslag, geen helder lìcht van
de hemel...?! Yesjoea had niet eens gezegd dàt de jongen genézen was. Alleen maar dat hij leefde.

Wàs dàt een vermóeden? Òf èrger nog, zei hij dat àlléén maar om Choesas àf te schepen.

De moed zonk Marc in de schoenen.

Maar Choesas had de woorden van de rabbi blijkbaar heel anders opgevat.
Hij veegde z´n tranen wèg. ´Dank u,´ zei hij telkens weer. ´Dànk u wèl! Ik zou het fijn vinden
als u bij mij te gast zou willen zijn, als u in Kfar Nachoem komt!´ Marc zag dat er ´n glimlach doorbrak
op Yesjoea´s gezicht......... Aanvankelijk aarzelend, maar toen met ´n groeiend vertrouwen,
beantwoordde Choesas die glimlach....... ´Gá naar húis,´ zei Yesjoea weer.

´Als ik in Kfar Nachoem kom, zal ik graag
van je uitnodiging
gebruik maken.´

OK!
25 mei 2020 - bewerkt op 29 mei 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 78 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende