38638Yesj254 Pavor,´tZwartePaardvanMarcus, ~~~~~~~

LIEP MOEIZAAM TEGEN DE HELLING OP!
Hij hijgde en was bezweet. Choesas´ rijdier, hoewel het uit de koninklijke stallen van Herodes Antipas afkomstig was, had het al éven móeilijk! Van Kfar Nachoem naar Magdala waren ze langs de oever van het Harpmeer getrokken, een vlakke & tamelijk egale weg. Ze waren behoorlijk opgeschoten, ondanks de duisternis? Ná Magdala liep de weg naar Kana slingerend omhoog, de Galilese heuvels in. Het pad was met keien bezaaid & liep al kronkelend door de verschillende ravijnen. Nergens was ´t pad breder dan ´n karrenspoor. Dus vorderden ze zonder de hulp van het maanlicht maar langzaam. Marc stelde ´n stèr voor om te gebruiken als oriëntatiepunt: de oranje ster Arcturus, vlàk vóór hen in ´t westen, zou hen volgens hem rechtstreeks naar Kana leiden. Ze zouden veel tijd kunnen besparen als ze van ´t Pad àf zouden wijken & verder dwars door de velden trokken?! Hij was van mening dat ze de doorgaande weg weer zouden bereiken bij de kruising met ´n goed aangegeven karavaanroute!? Maar hij had het mìs. Al binnen ´n uur waren ze verdwaald. Marc kon Arcturus nog wel zien stralen boven hun hoofd, maar de wadi die ze nu volgden, maakte ´n scherpe bocht naar ´t noorden. Toen ze uit het Dal probeerden te gaan klimmen, bleek de tegenoverliggende wand veel te steil te zijn. In ´n poging om ´n andere Wèg te vinden, verspilden ze nog eens ´n uur! Uiteindelijk gaven ze het op & keerden onverrichter zake terug naar het smalle Pad... Dàt kostte hen nòg ´n úúr, al leken het er wel tien?! Àl die tijd zag Marcus het beeld van de doodzieke kleine Boaz voor zich. Waarom had hij aangedrongen op déze zìnlóze missie? De jongen lag op sterven. Hij was waarschijnlijk inmiddels al dóód. Marc had Choesas middenin de nacht meegesleept naar deze plek. De rentmeester was geen militair, geen oude rot in ´t vàk, maar ´n hoveling met zachte handen en ´n slechte conditie. Aan de moeizame ademhaling van zijn oudere vriend te horen, liep Marc ´t risico ook hèm te verliezen?! Choesas had nog geen enkele klàcht geúit & ook nog niet één keer om ´n rustpauze gevraagd! Zijn vertwijfelde poging íets voor Boaz te dóen, híeld hèm o/d been. Maar de situatie was hoe dan ook uitzichtloos? Wàt hàd Marc bezield om Yochannah & Choesas ook nog maar ´n sprankje hóóp te bieden, terwijl hij wìst dat de situatie hopeloos wàs. Àls de twee mannen niet in ´n ravijn stortten & hun nèk braken... Àls ze niet door ´n stel struikrovers overvallen werden & met stenen in elkaar geslagen... Ja, zelfs àls ze déze dwaze missie volbrachten, zou ´t geen oplossing bieden. ´t Zou alleen maar nòg lànger dúren, voordat Choesas ´t onvermijdelijk verlies vàn z´n énige kìnd zou onderkennen en aanvaarden! Maar wat zou Marc doen als ´t zíjn kind betrof? Hij gaf Pavor de sporen. ´Kòm òp,´ zei hij tot Choesas. ´Híer is het niet meer zó steil? Geef hem de sporen en vòlg míj!´