38086355 Hij staarde naar de stof van de mantel~~~

VAN
DE DOPER
EN VOLGDE MET
ZIJN VINGER DE GEKLEURDE
STREPEN. TOEN WENDDE HIJ ZICH TOT AVEEL.
'Aveel?' Toen Emet. 'Emet?' "JA!" riep Aveel opgetogen.
"JA! WIJ ZIJN HET!" En toen was Emet aan de beurt. "EN JIJ, EMET?"
YESJOEA PAKTE HET DOOFSTOMME KIND BIJ ZIJN BROZE ARMPJES
EN TROK HEM NAAR ZICH TOE. 'In een wereld als deze moet de waarheid
oren hebben om te horen en een stem om te kunnen spreken.' Hij knipoogde
geruststellend naar de jongen en streek zijn verwarde lokken naar achteren.
Toen legde hij zijn handen op Emets oren & Yesjoea deed zijn ogen dicht en
zong zachtjes: 'Geprezen ben jij, Adonai, die ons een lied van waarheid
gegeven hebt...' Hij liet zijn handen zakken. 'Zing maar met mij mee, Emet...
Zeg me hoe je heet.' Emets mond was net een roestige scharnier. Na een
tijdje gaf hij met 'n schorre stem antwoord: 'Waarheid.' Aveel en Ha-Or
Tov snakten naar adem. Yesjoea knikte. 'En wat hoor je?' 'Uw stem,'
antwoordde Emet. Yesjoea en Emet keken elkaar lang en zwijgend
aan. Ze leken elkaar feilloos te begrijpen. De waarheid had eindelijk
een stem gekregen. Emet sloeg zijn armpjes om Yesjoea's hals. Yesjoea
liet hem niet los, terwijl hij Aveel gebaarde dichterbij te komen. Aveel wees vragend
naar zichzelf. Wat kon Yesjoea voor hem doen? Hij kon zien. Hij kon horen en spreken.
Hij was niet verlamd. Of ziek. Hij had niets gebroken. 'Aveel?' Yesjoea riep hem bij zich.
'In de steengroeve heb ik je gevraagd hoe 'n jongen aan zo'n naam komt. Aveel
LO-AHAVA?' Wanneer had Yesj met hem gepraat? vroeg Aveel zich af. 'Bent u
in de groeve geweest?' 'Ja. Ik ken alle MUSSCHEN bij naam.' 'Dan weet u ook...
dat mijn geliefde vriend Chai mij Treurende genoemd heeft,
toen mijn moeder me daar heeft achtergelaten.
Toen ze me LO-AHAVA heeft genoemd.
Níet gelíefd.'

08 mrt 2020 - bewerkt op 09 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende