38
Schrijf ik meer omdat ik drink of drink ik meer omdat ik schrijf? Ik verlies mezelf graag, misschien te graag. Ik verloor mij in jouw blauwe ogen, ik verloor mijzelf in haar lieve lach. Ik herinner mij haar blonde krullen, dansend in het vroege ochtendlicht alsof er nooit meer een nacht zou volgen. En toch viel de nacht over ons heen, als een donkere schaduw, veel te vroeg en veel te snel om ooit door een menselijk wezen begrepen te worden. Iemand zei mij eens, geluk is hier en nu, is als een bliksemschicht, te vluchtig om vast te pakken en te snel om je te realiseren dat je eraan vast had moeten vastklampe
n. Ik herinner mij dronken tequila avonden als een waas, als een zee waarin ik mij lang geleden in had moeten verdrinken. Ik wil weer schrijven, ik wil weer lachen, ik wil oprecht gelukkig zijn. Maar het enige dat mij (uit)lacht is mijn geluk, recht en confronterend in mijn gezicht. En toch- als ik mijn ogen sluit, en niet definitief zoals ik zo vaak gewenst heb - ik smeekte mijn hart om te stoppen met kloppen, zie ik jouw gezicht. Misschien ben jij te vluchtig, maar ik realiseer me meer dan eens dat jij degene bent aan wie ik me wil (kan) vastklampen. Ik heb je lief - met een liefde die ik nooit eerder gevoeld heb, en die ik nooit begrijpen zal, zoals jij nooit begrijpen zal hoe ik mezelf eens verloor en nooit meer terug vond. Ik heb je geheel lief, ik heb je lief van de sproetjes op je rug waar ik zo vaak een patroon in zocht tot de lach waar jij me elke ochtend weer mee verblijd als ik wakker word in jouw sterke armen. Misschien maakt het niet uit wat ik schrijf - zolang ik het maar meen. Misschien heb ik mezelf nooit teruggevonden maar wel herkend in jou. Misschien ben jij mijn liefste, lief.
n. Ik herinner mij dronken tequila avonden als een waas, als een zee waarin ik mij lang geleden in had moeten verdrinken. Ik wil weer schrijven, ik wil weer lachen, ik wil oprecht gelukkig zijn. Maar het enige dat mij (uit)lacht is mijn geluk, recht en confronterend in mijn gezicht. En toch- als ik mijn ogen sluit, en niet definitief zoals ik zo vaak gewenst heb - ik smeekte mijn hart om te stoppen met kloppen, zie ik jouw gezicht. Misschien ben jij te vluchtig, maar ik realiseer me meer dan eens dat jij degene bent aan wie ik me wil (kan) vastklampen. Ik heb je lief - met een liefde die ik nooit eerder gevoeld heb, en die ik nooit begrijpen zal, zoals jij nooit begrijpen zal hoe ik mezelf eens verloor en nooit meer terug vond. Ik heb je geheel lief, ik heb je lief van de sproetjes op je rug waar ik zo vaak een patroon in zocht tot de lach waar jij me elke ochtend weer mee verblijd als ik wakker word in jouw sterke armen. Misschien maakt het niet uit wat ik schrijf - zolang ik het maar meen. Misschien heb ik mezelf nooit teruggevonden maar wel herkend in jou. Misschien ben jij mijn liefste, lief.
30 nov 2011
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 30 nov 2011 38
- O 20 dec 2010 [37 ( 1 )
- O 26 nov 2010 [36]
- O 25 okt 2010 het was jij .
- O 05 sep 2010 [36]
- O 03 sep 2010 [36]
- O 10 jul 2010 [35]
- O 17 jun 2010 Geslaagd!!! ( 9 )
- O 14 jun 2010 [34]
- O 08 jun 2010 [33]
- O 08 mei 2010 [32]
- O 20 apr 2010 [32] klaar
- O 19 apr 2010 [31] bestaan
- O 18 jan 2010 [30]
- O 10 jan 2010 [29] if no one will listen -