37307253 “Ik Moet Toegeven Dat Ik Me Afvraag Wáár

DE PREDIKER HET VERHAAL OVER DE RÓVERS EN DE BARMHARTIGE SAMARITAAN VANDAAN HÀD! JIJ HEBT HET HEM AL-DUS DOORVERTELD? ZÈLFS HÒNDEN KÙNNEN MET HUN STAART KWISPELEN EN VOLGZAAM ZIJN! NAKDIMON BEN GOE-RION MÀG VAN GELÙK SPREKEN DÀT JÍJ IN DE BÚÚRT WÀS! MAAR DIE ÉNE GOEDE DÁÁD VERANDERT NIETS AAN MIJN OORDEEL OVER JÓU, ROMÉIN!” Hij richtte zich tot Miryam: “ÀLS JIJ JE LUNT VRIJMAKEN VAN JE... VRÍEND, ZOUDEN JE ZUSTER MÀRTA EN IK GRAAG MET JOU WILLEN SPREKEN! WE HÈBBEN ‘N LANGE REIS ACHTER DE RUG EN LOGEREN NU BIJ ONZE NEEF YA’ÏR, SAMEN MET NAKDIMON BEN GOERION, LID VAN HET SANHEDRIN, ZOALS JE WEL WEET?! HIJ IS AL MET AL HÍER OM DEZELFDE REDEN ALS WIJ... ÈN NOG WÀT ÀNDERE ZÁKEN. JE KUNT HÈM NIET LATEN WACHTEN!” ‘Zoals je wilt, broer,’ antwoordde Miryam met ‘n geamuseerde glimlach. Ze liet zich van de boot glijden en nam met opgestoken hànd afscheid van Marcus. Haar broer pakte hardhandig haar elleboog beet en deed er verder ‘t zwijgen toe, terwijl hij zó haar nu meevoerde... Ondertussen zag Nakdimon, vanaf de plek waar hij stond, twee kleurige elementen in de kleine, iet-wat sombere voorkamer van Ya’ïrs huis. Het helderste LÌCHT ìn het vertrek was DVORAH! Hóe kwàm dit meisje aan die al die ozo vlasblonde haren èn die glinsterende, azuurblauwe ógen? Yair was rossig en zijn vrouw, Elisjeva, dònker, maar ook behalve dàt wàs Dvorah in àlles óverduidelijk hùn kìnd. Zij had de gretige glimlach van haar moeder. De gevatheid van d’r váder! Haar mond zàt òp de júiste plaats. Ze was onderhoudend èn slìm! En ze was genoemd naar DVORAH, de profetes in ‘t Boek der Richteren, èn zowel haar uiterlijk als haar persoonlijkheid deden haar naamgenoot éér aan! De andere lichtvlek die dit rokerige, bruine interieur verlichtte, was het weefsel in Wording op ‘t Weefgetouw dat ’n héle múúr in beslag nam...
’Dvorah,’ zei de moeder van het meisje kortaf, ‘wat WÍJ híer bespreken, is niet voor jouw oren bestemd! Ga maar naar je kamer of naar buiten, totdat we klaar zijn?!’ Aan dat verzóek wilde Dvorah maar al te graag voldoen! “NAAR BUITEN, ALS-TUBLIEFT!” ‘Blijf een beetje inde BÚÚRT?!‘ maande Yaïr. “IK GA IN DE SCHUUR SPELEN!” antwoordde ‘t Meisje. Ze bleef bij Miryam stáán, gaf haar ‘n bemoedigend klopje op haar wang & haastte zich toen naar buiten, alsof ze nu zo snel mogelijk buiten gehoorsafstand wilde zijn?! ‘t Was ‘n Klein, vriendelijk gebaar voor de vrouw die ‘t vanavond waarschijnlijk zwaar te verduren zou krijgen!?! Nakdimon mocht Dvorah wèl. ‘n Openhartig & éérlijk meisje. ‘n Kìnd, DÀT wèl, maar op ‘t pùnt om uit te bloeien tot ‘n jonge vrouw......