33912Y1221364UtLiberaleVerhaalZegtDatIkMoetStreven

NAAR DE VRIJHEID OM ME TE UITEN EN MIJN EIGEN ZELF TE REALISEREN,
maar dat 'zelf' en die vrijheid zijn mythologische hersenschimmen, ontleend aan oeroude sprookjes.
't Liberalisme heeft al helemaal een verward idee van de 'vrije wil'. Mensen hebben duidelijk een WÌL,
we hebben verlangens & sòms zíjn we vrij om die verlangens in vervulling te laten gaan. Als je met 'vrije wil'
de vrijheid bedoelt om te doen wat je wilt, dan hebben mensen inderdaad 'n vrije wil. Maar als je met 'vrije wil'
de vrijheid bedoelt om zèlf te kíezen wat je wilt, dan hebben mensen geen vrije wil. Als ik me seksueel tot
mannen aangetrokken voel, kan ik vrij zijn om mijn fantasieën tot uitvoer te brengen, maar ik ben niet vrij
om in plááts daarvan op vrouwen te vallen. Soms kan ik besluiten om mijn seksuele impulsen te onderdrukken
of zelfs 'n 'seksuele heroriënteringstherapie' uit te proberen, maar het verlangen om mijn seksuele oriëntatie
te veranderen is iets wat me opgedrongen wordt door mijn neuronen, die zich misschien laten opjutten door
culturele & religieuze vooroordelen. Waarom schaamt de één zich voor z'n seksualiteit en wil hij daar iets aan
veranderen, terwijl 'n ander juist volop plezier beleeft aan dezelfde seksuele verlangens, zònder het mìnste
schuldgevoel? Je kunt nu zeggen dat meneer één misschien wel sterker religieuze gevoelens heeft dan héér
twéé. Maar kiezen mensen er echt in alle vrijheid voor òf ze sterke of zwakke religieuze gevoelens willen?
Nogmaals, iemand kan besluit om elke zondag naar de kerk te gaan om bewust te proberen z'n zwakke
religieuze gevoelens te versterken, maar waarom WÌL de ene persoon religieuzer worden, terwijl 'n ander
het geen enkel punt vindt om atheïst te blijven?? Dat kan voortvloeien uit allerlei culturele en genetische
omstandigheden, maar 't is nooit 'n kwestie van 'vrije wil'. Wat opgaat voor seksueel verlangens gaat op
voor alle verlangens, en zelfs voor alle gevoelens en gedachten. Stá gewoon even stil bij de volgende
gedachte die bij je opkomt. Wáár kòmt díe vandáán? Heb jij er zèlf voor gekozen òm dit te denken en
heb je 't tóen pas gedacht? Zeer zeker niet. 't Menselijk proces van zelfverkenning begint met simpele
dingen en wòrdt vervolgens steeds moeilijker! Eerst merken we dat we de wereld buiten onszelf níet
náár ònze hànd kùnnen zètten! Ik beslis niet wanneer 't gaat regenen. Dàn besèffen we dat we niet
beheersen wàt er ìn òns eigen lichaam gebeurt. Ik bepaal niet hoe hóóg mijn bloeddruk is. Vervolgens
gaan we begrijpen dat we zelfs onze eigen hersenen níet ònder contrôle hèbben. Ik Vertèl mijn neuronen
níet wanneer ze moeten aanslaan. Uiteindelijk moeten we beseffen dat we onze eigen verlangens niet eens
omder contrôle hebben & zelfs onze reacties òp die verlangens niet. Dit besef kan ons helpen òm minder obsessief
òm te gaan mèt onze eigen meningen, gevoelens & verlangens. We hebben geen vrije wil, maar we kùnnen wèl íets
vrijer zijn van de tirannie van onze wil. Veel mensen hechten zoveel belang aan hun verlangens dat ze gaan proberen
om de HÉLE wéreld eraan áán te passen? In 't nastreven van hun verlangens vliegen mensen naar de maan, beginnen
we wereldoorlogen ÈN déstabiliseren ze ons HÉLE ecosysteem!