30534gkbvo474 "Laat alstublieft mijn zuster Tamàr

KOMEN OM BOLLETJES VOOR ME TE BAKKEN. LAAT HAAR DAT HIER DOEN ZODAT IK HAAR KAN ZÍEN EN DE BOLLETJES UIT HAAR HANDEN KAN ONTVANGEN!" Let wel: die rare bolletjes had ik hem niet i/d mond gelegd, die lekkere ronde bolletjes of beter nog misschien die lekkere wàrme bolletjes had hij zèlf verzònnen! Ik had de erotische hint die erin verstopt zat moeten herkennen, maar dat dééd ik niet? De Kóning glimlachte & aaide over Amnons hoofd. Hij had zijn zoon zó lief datbhij machteloos stond tegenover diens vreemde verzoek. Dat wist ik van tevoren! Er waren tientallen slavinnen in het paleis die bolletjes konden bakken, maar de Kóning zou Tamàr sturen omdat AMNON om háár vroeg en om niemand ànders. Ik ben ervan overtuigd dat hij geen flauw vermoeden had van de ramp die we eigenhandig op touw aan het zetten waren. De Kóning stuurde Tamàr naar het huis van Amnon en niet lang daarna heb ik van jou gehoord dàt ze was verkracht!' Yónádàv viel opnieuw op z'n knieën & boog voorover. Ik trok snel mijn voeten terug omdat ze niet door hèm gekust wilden worden! Het is net waar, dacht ik. Ik word gemanipuleerd. Yónádàv of iemand achter hem probeert me zó opnieuw op te blijven stoken tegen mijn broer? Het wàs dan ook té ongelooflijk om wáár te zijn, en bovendien stond het nog steeds niet vast dàt Àmnon dé verkrachter wàs? Zíjn zwakke lichamelijke toestand maakte die veronderstelling zèlfs nog veel onwaarschijnlijker...?!
'Hèb je Tamàr het huis van Amnon zíen binnengaan?' snauwde ik. 'Ja, dàt HÈB ik gezíen omdat ik het was dienaar tot aan zijn voordeur heeft begeleid!' 'Je bent niet méé naar binnen gegaan?' 'Nee.' 'Je wéét dus níet wàt zich dáár heeft àfgespeeld?' 'Néé, want ik was daar niet bíj.' Nádenken is níet míjn sterkste talent omdat ik er ongedùldig van word. Mijn hànden jéukten, maar ze wisten niet wàt ze dóen moesten! Yonadav leek onschuldig aan de misdaad die tegen mijn zuster was begaan, maar nú hij suggereerde dat de zieke Amnon díe schùldige was, wàlgde ik van hèm! 'Hééft Amnon zijn zuster Tamar verkracht?' vroeg ik. 'Dàt WÉÉT ik niet!' kermde Yonadav. Ik draaide me òm & liep wèg. Ik deed de deur open, maar met de deurkruk in m'n hand draaide ik me òm. 'Je weet heel goed dat jíj met jóuw ver-haal met 'n beschuldigende vinger naar hèm wíjst,' zei ik. 'Je weet hopelijk óók wàt het gevolg is wanneer jouw beschuldiging vàls blijkt te zijn?!' Ik sloot de deur achter me en dacht: méénde ik dat nou? Ga ÌK hèm dóden als Amnon ut níet was? Àlléén maar omdàt hij een vermóeden heeft geúit? Ik hôefde er níet làng over na te denken, want iemand díe òp zùlk 'n slinkse wijze de naam v/d króónprins van Israel door ut slijk haalde, hàd géén rècht op léven meer!? Ik betrapte me erop dat ik met ongekende felheid hóópte dàt Àmnon tòch onschuldig was omdat zijn dood me duurder zou komen te staan dan die van Yonadav?! Maar dàt het lòt 'n wéinig vrolijke toekomst aan 't voorbereiden was, stond wel vast! Mijn knieën knikten. Mòr rest de vraag wie schuldig zijn aan kamp, moord & rèchtsverkrachtingen?!