IRRITATIE,
WANT ZE BEGON METEEN ONGEVRAAGD
HAAR ABSURDE ANTWOORD OP MIJN VRAAG UIT TE LEGGEN?!
'Het hàrnàs van de scháámte is voor de màn een schùlp waarìn hij wèg kan kruipen
zònder in actie te hoeven komen TÉGEN het onrecht! Hij ìs er níet in gesláágd de vrouw te beschermen,
hij heeft gefááld, maar de schaamte bíedt hèm 'n véilige schuilplaats van waarúit híj de vróuw gaat beschìmpen,
en níet de verkràchter! Kíjk òm je héén, en je zíet ut óveràl gebéuren, lúister, en je hóórt hóe de mànnelijke scháámte
het slàchtòffer tòt dáder máákt!'
Ìk begréép maar hàlf wàt ze zei, maar haar tòng léék un wèspenangel, zózéér stàk ze me mèt háár gelíjk?
'Zwíjg,' sìste ik, 'vóór je stìkt in je dwáásheden!'
Ze zwéég zó tríòmfàntelijk dàt Ìk er hìtsig van WÈRD.
'Ze zùllen àltíjd wéér ZÈGGEN dàt de vróuw háár verkràchting zèlf úitgelòkt hééft,' fluisterde ze, terwíjl ze mèt hòlle rùg háár bòrsten náár vóren dúwde en TÉGEN míj áán drùkte! 'Wòrdt míjn lèkkere prìnsenpòp bóós òmdàt híj tòt ìn z'n trìllende pìkkie vóelt dàt dìt dé hàrde WÁÁRHEID ìs?'
Wàt un vróuw! Hóe kréég ze het toch telkens wéér voorelkaar òm me mèt háár venijnige 'waarheid' zó òp te BLÍJVEN wìnden? Éva ìs un
lèkker wíjf, maar ut was níet ín de éérste plááts háár líjf wáárméé ze me líet stéigeren, ut waren vóóràl háár kléinérende wóórden! Ìk gééf tóe dàt ìk ut fíjn vìnd wanneer un vróuw me áánkan, of ànders gezègd: dàt ze me de báás ìs! Ìk bèn móói, ìk wìl níet begéren, maar begéérd wòrden, en àlléén bázige vrouwen kómen voor hùn begéérte úit? Ìk bèn ut tégendéél vàn de verkràchter! Ìk hóef me nu éénmaal nèrgens voor te schámen òmdàt Ìk níet verantwóórdelijk bèn vóór míjn éigen begéérlijkheid?!
Ze gréép me bij m'n háár èn sléurde me gíechelend naar háár sláápvertrek! Méér zèg ìk
níet! Wànnéér míjn zùster níet wàs
verkràcht, dàn wàs míjn léven un lévenslàng féést gewéést?
Ìk bèn gèk òp Éva òmdát ze me HÈBBEN wìl!