30379gkbvo414'Goed,'zei ik.'Daar gaan we! Ik begin
Q
BIJ DE OUDSTE
EN DAN GA IK HET RIJTJE ÀF!' 'AMNON!'
IK WACHTTE, MAAR ZE KNIPPERDE ZELFS NIET MET HAAR OGEN!
'KILEAB,' vervolgde ik. 'ADONIA. SEFATJA. JITREAM.' Dit waren de jongens
die net als ik in CHEVRON geboren waren toen DawiedewiedewieDavid dáár Koning van Yehoedah was & nog niet
van héél Israël! We hadden geen van allen dezelfde moeder. Maar Tamar toonde geen enkele emotie. Ze leek op 'n dode.
Géén MÈNSCH meer, maar 'n dìng! Het deed pijn, het sneed door m'n ziel! Ik voelde hoe een blinde woede bezit van me nam.
ÌK had zìn om de hele mensheid te vermoorden, terwijl ik zó'n slappeling ben die al bijna flauwvalt wanneer hij bloed ziet?!
'SIMA,' riep ik. Ik voelde dat mijn stem begon te wankelen! 'NATAN, SOBAB, SALOMO.' De vier zonen van Batsjeva, allemaal,
nèt als Tamar geboren en getogen in Yeroesjalayiem. Ik stond òp, liep naar Tamar tóe, pakte haar bij haar schouders & schudde
haar doorelkaar! 'JICHBAR,' riep ik. 'ELISAMA, ELIFALET, NOGA, NEFEG, JAFIA, de àndere ELISAMA, ELJADA, ELIFELET?'
Allemaal zonen van koning DAVID, nèt als ik, maar ik wist niet precies wíe hun moeders waren, want ik haalde ze altijd weer doorelkaar! Tamar maakte kreunende geluidjes en ik hield op met schudden. Ik tilde haar gezicht op bij haar kin zodat ik haar ogen
kon zíen: 'ZÈG het Tamar, bij wíe wàs je? In wèlk húis hèb je jouw verkrachter ontmóet?' Tijdens 't òpsommen v/d namen van al mijn broers vroeg ik me àf òf ik wel op 't Góede Spóór zàt, want wíe v/d broers zóu tóestaan dat één van zijn zusters ìn zíjn húis verkràcht wèrd? Maar aan de andere kànt: wáár ànders kòn Tamar héén zíjn gegáán dàn naar 't huis vàn 'n bekènde? En toen bléék dàt er in mijn zus Tamar nog steeds géén téken van léven te bespeuren was, had ik de neiging om haar te slaan, zó wanhópig wàs ik! Maar ik was
nu mezelf gelukkig nog vóór, ik wenkte de slavin die bij de deur op haar wàchtte en líet haar terugbrengen naar 't gastenverblijf.
Àls een vrouw haar verkrachter níet áángeeft, hóe KÀN er dàn nog rècht wòrden gedáán? Ik zakte moedeloos in elkaar
op één v/d zitbanken langs de muur! 't Wàs voor 't eerst
in lànge tijd dàt ik me
níet àfvroeg hóe
m'n háár
zàt ...
EN DAN GA IK HET RIJTJE ÀF!' 'AMNON!'
IK WACHTTE, MAAR ZE KNIPPERDE ZELFS NIET MET HAAR OGEN!
'KILEAB,' vervolgde ik. 'ADONIA. SEFATJA. JITREAM.' Dit waren de jongens
die net als ik in CHEVRON geboren waren toen DawiedewiedewieDavid dáár Koning van Yehoedah was & nog niet
van héél Israël! We hadden geen van allen dezelfde moeder. Maar Tamar toonde geen enkele emotie. Ze leek op 'n dode.
Géén MÈNSCH meer, maar 'n dìng! Het deed pijn, het sneed door m'n ziel! Ik voelde hoe een blinde woede bezit van me nam.
ÌK had zìn om de hele mensheid te vermoorden, terwijl ik zó'n slappeling ben die al bijna flauwvalt wanneer hij bloed ziet?!
'SIMA,' riep ik. Ik voelde dat mijn stem begon te wankelen! 'NATAN, SOBAB, SALOMO.' De vier zonen van Batsjeva, allemaal,
nèt als Tamar geboren en getogen in Yeroesjalayiem. Ik stond òp, liep naar Tamar tóe, pakte haar bij haar schouders & schudde
haar doorelkaar! 'JICHBAR,' riep ik. 'ELISAMA, ELIFALET, NOGA, NEFEG, JAFIA, de àndere ELISAMA, ELJADA, ELIFELET?'
Allemaal zonen van koning DAVID, nèt als ik, maar ik wist niet precies wíe hun moeders waren, want ik haalde ze altijd weer doorelkaar! Tamar maakte kreunende geluidjes en ik hield op met schudden. Ik tilde haar gezicht op bij haar kin zodat ik haar ogen
kon zíen: 'ZÈG het Tamar, bij wíe wàs je? In wèlk húis hèb je jouw verkrachter ontmóet?' Tijdens 't òpsommen v/d namen van al mijn broers vroeg ik me àf òf ik wel op 't Góede Spóór zàt, want wíe v/d broers zóu tóestaan dat één van zijn zusters ìn zíjn húis verkràcht wèrd? Maar aan de andere kànt: wáár ànders kòn Tamar héén zíjn gegáán dàn naar 't huis vàn 'n bekènde? En toen bléék dàt er in mijn zus Tamar nog steeds géén téken van léven te bespeuren was, had ik de neiging om haar te slaan, zó wanhópig wàs ik! Maar ik was
nu mezelf gelukkig nog vóór, ik wenkte de slavin die bij de deur op haar wàchtte en líet haar terugbrengen naar 't gastenverblijf.
Àls een vrouw haar verkrachter níet áángeeft, hóe KÀN er dàn nog rècht wòrden gedáán? Ik zakte moedeloos in elkaar
op één v/d zitbanken langs de muur! 't Wàs voor 't eerst
in lànge tijd dàt ik me
níet àfvroeg hóe
m'n háár
zàt ...
03 jan 2018 - bewerkt op 06 jan 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 nov 2025 5011043 Ook vanaf 1850 vC veranderde ‘t milieu: er
- O 01 nov 2025 50109119 De Sjeik kon niet weten hóe grievend zíjn
- O 01 nov 2025 50108118’Ja, Heer!’ “JIJ BENT JOODS?” vroeg Juda….
- O 01 nov 2025 50107 Waarlangs in bepaalde tijden enkele handels-
- O 01 nov 2025 50106 Uit al die tradities blijkt duidelijk, dat
- O 31 okt 2025 50105 GENESIS 29-30: YA’AKOV DIENT ZIJN OOM LAVAN!
- O 31 okt 2025 50104 Tenslotte komt uit de verhalen over het ver-
- O 31 okt 2025 50103 Avraham kwam vlg. die overlevering uit UR en
- O 31 okt 2025 50102 Dit betekent, dat vlak bij streken die zeer
- O 31 okt 2025 50101117AnnoDomini 30~33 ‘MDATD’: we aten tot we
- O 30 okt 2025 5010043 Daarnaast bevonden zich ook steppe~streken
- O 30 okt 2025 50099 42 De tweede factor die een grote rol heeft
- O 30 okt 2025 50098 Al deze evolutionaire ontplooiingen brachten
- O 30 okt 2025 50097 42 In dit laatste geval moest men zich leren
- O 30 okt 2025 50096 41 Menselijke beschaving vond meestal plaats