30211mp188 't làg dùs nóóit langer meer éénvoudig
Q&@
EEN ARTS IN London
zegde toe 'n man te genezen,
maar behandelde hem in Middlesex;
omdat de middeleeuwse wetgeving wilde
dat de jury beschikte over kennis uit de eerste hand,
moest er dus eerst 'n zitting gehouden worden over de vraag
wáár de zittingen gehouden zouden worden (de rechtbank koos voor London)?!
Één en dezelfde overtreding, bijvoorbeeld het niet betalen van een schuld, kon hetzij
contractbreuk zijn, in welk geval de schuldenaar niet de gevangenis in hoefde, dan wel
een onrechtmatige daad, in welk geval hij in de cel gezet kon worden totdat hij betaald had.
(In het geval van een onrechtmatige daad was 'n geldstraf daadwerkelijk een straf, maar bij
contractbreuk eenvoudigweg 'n schadeloosstelling.) Dàt de klager gewoon zijn gèld wilde hebben,
deed er niet toe; de juristen moesten eerst besluiten wàt voor vergrijp er gepleegd was! Dàt kòn
SÒMS tegen het gezond verstand indruisen: zo konden rechters het nog in 1482 niet eens worden over de
vraag òf 'n man zonder iets fout te hebben gedaan wel aansprakelijk gesteld kon worden voor een schuld?
Opperrechter Brian kwam tot de ietwat verontrustende formulering: 'Als 'n man 'n verplichting jegens mij is
aangegaan mìts de paus morgen in Westminster zal zijn, en als de paus dan niet komt, dan is dat weliswaar
niet de schuld van de beklaagde, maar is hij desondanks in gebreke gebleven!' Aan de normale handel en
wandel v/h economisch leven kwam voortaan 'n hele bërg papier te pas die lang niet altijd dééd
wat hij moest doen. Mor kreeg er minstens drie keer mee te maken 'eeuwen later' toen hij
niet wilde leren schieten op bevel & toevallig in landen en omstandigheden verzeild
raakte waar men meestal slechts in 'zwartwit' placht te denken
over van alles & nog wat: is het jouw land of mijn land
& moeten 'lageren'altijd doen wat zg. 'hogeren' hèn
bevelen?
Asih, man, 80 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende