30190mp180 Gratianus definieerde gewoonterecht als

Q

'HET SOORT RECHT
DAT BERUST OP GEWOONTE
ÈN ALS VOORSCHRIFT WORDT ERKEND
WANNEER EEN VOORSCHRIFT ÒNTBRÉÉKT'?
Zònder geschreven voorschrift moest een rechtszaak beoordeeld worden
aan de hand van het recht dat gold in de streek van de partijen in het proces!
Dit betekende dat zèlfs 'n pauselijk afgevaardigde als de jurist VACARIUS, die van Canterbury
naar York ging, vervolgens recht doceerde in Lincolnshire & tenslotte als prebendaris in Yorkshire
terechtkwam, zich tèlkens wéér opnieuw ook de plaatselijke gebruiken éigen moest blijven maken!
Nog altijd was rechtspraak vaak een kwestie van plaatselijke gewoontes, van lokale kènnis?! Zònder
een krachtige overheid die algemeen gèldende rechtsregels kòn òplèggen, was 't waarschijnlijk altijd wel
zó gebléven? Die lange machtsstrijd tùssen pausen & keizers wàs daarbij 'n hìnderpaal, omdat de wereldlijke
Màcht nog géén drìngende réden hàd òm 'n systéém te hèlpen verbreiden dat in aanleg berustte op kèrkelijk
recht? De keizer wist dat zíjn eigen màcht berùstte òp vàste tradities, èn op MÈNSEN die wáárde hèchtten
áán díe tradíties èn wíer steun híj nódig hàd! Pausen mòchten dan de wèt vóórschrijven in RÓME, & de
rechtenfaculteit in BOLOGNA mocht dan de regels op een rijtje zetten en dáár onderricht in geven,
maar a/d Rànd v/d Wéreld moest het IUS COMMUNE, ut àlgemene recht, zich met argumenten
bewijzen, schipperen & marchanderen, & genoegen nemen met de tweede plaats, vooral
wanneer de paus & de keizer mèt èlkander overhóóp lagen!
16 dec 2017 - bewerkt op 19 dec 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende