226btsodb belachelijk natuurlijk om dwangmatig te


WORDEN GEVANGENGEZET ALS JE NIET WILT LEREN SCHIETEN, LAAT STAAN DEELNEMEN AAN OORLOGEN ÈN ANDER ONRECHT I/H EIGEN OF ÀNDER LAND WAAR/WANNEER DAN OOK, DAT WAS DE SITUATIE "MIDDEN JAREN '60" IN KAMP VLEDDER E.D. We verlaten nu een ogenblik de antropologie & proberen die gewetenszaak theologisch te formuleren? Dàn moet gezegd worden, dat 't geweten zèlf níet spreekt, maar dat ut 'g d' ìs díe ìn 't geweten spreekt! We kùnnen niet straffeloos ons eigen (zogenaamd beschikbare) geweten tòt stèm van G d verheffen? Dàt ìs 'n geváárlijke, zelfs 'zondige' vereenzelviging! 't Gewéten maakt ons niet 'van g d bewust', maar 't is nu andersom: G d maakt òns van ons gewéten bewust, omdat hij/zij/het òns in het geweten aanspreekt?! Daarom is het geweten ook niet beschikbaar immers? Het ìs ìn 'n díepe slááp, een doodsslaap BEVÀNGEN! 't BEGÌNT eerst tòt ons te Spréken, als G d in 't geweten 'aan het spreken slaat'?

Maar 't geweten is toch ook iets zelfstandigs: dóór 't geweten is 't dàt G ds Stèm ons niet langer vreemd blijft, maar wòrdt tòt onze eigen, in ons innerlijk sprekende, bìndende èn vríjmákende stèm! Als G d in ons geweten spreekt, kunnen we zeggen: 't is G ds Géést díe getuigt mèt onze geest, dàt ook WÍJ 'kinderen vàn hèm/Háár/hèt zíjn' vlg. ROM 8:16 èn óók àls zodánig hàndelen; er vìndt ìn 't gewéten 'n identificatie van 't vreemde spreken 'van g d' mèt ons éigen spreken plaats? Zíjn stèm wòrdt ònze éigen stèm èn wij worden, onder eschatologisch voorbehoud, 'tòt medewerkers van g d'! Dat is niet onze actuele existentie, want díe is nog voluit i/d 'vervreemding', maar 't is ons tóekòmstige zíjn (geworden/aan 't wòrden), dat echter wèl antropologisch verwànt èn dus relevant is .....

Misschien zijn we uiteindelijk 'wàt we "ZÙLLEN" zíjn' & niet (meer) 'wat we wáren' & ook niet wat we, vanuit dàt verleden, nòg zijn: dus is "òns zíjn" verànkerd gelègd ìn de toekomst vàn òns Wézen aka 'de goddelijke Zíel'!?

Dìt geweten is 'n revolutionair principe, omdat 't onze existentie rìcht òp de tóekomst vàn rècht èn vréde, die ons perspectief mag zijn! Vlg. SP2 zijn 'r 3 dingen relevant als we ons ook afvragen 'wat we moeten doen'. Ten eerste 't rèchte, ten tweede 't vríendelijke & ten derde 't vòlkómene èn wèl déze dríe àls éénheid genomen in ROM 12:2! Als dìt zó ìs, hebben we te bedenken dat aan geïsoleerd recht de wereld vlijtig ten onder gaat & dat verabsolu-teerde liefde verwòrdt tòt sentimentaliteit, zodàt de eerste twee nóóit meer zònder elkaar, maar zeker niet zonder de derde kunnen zijn & 't is juist deze gerichtheid òp 't héilzame (hélende) & vòlkómene dàt beiden moet relativeren & overtreffen. Ondanks al die 'cellen' ...
09 okt 2016 - bewerkt op 11 okt 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende