DE
MÈNSCH ZICH
STÈLT ÒNDER EEN
LAATSTE, BESLISSENDE, BINDENDE ÈN
VRÍJ ÈN VERÀNTWOORDELIJK MÁKENDE WÁÁRHEID!
't Zèlfgesprèk geschiedt derhalve tùssen 't zonder meer gegeven ik,
dàt de mens ter beschikking ìs, èn het ik dat de mens wel heeft
maar waarover hij niet beschikt?
Er ìs íets ìn dé Mènsch
wàt zijn GEGÉVEN ik al vèr vóórúit is èn erbóven uitsteekt, íets wat hèm/Háár,
àls we ermee Spréken WÌLLEN, GEGÉVEN WÒRDT! Dat is wat we antropologisch
over het geweten kunnen zeggen?
't Is geen inklevende eigenschap
van de mens om een geweten te bezitten! 't Gewéten moet ons steeds weer opnieuw
gegeven worden: 'conscientia non est data sed danda'. Dé Mènsch bezìt àlléén 'n gewéten àls 't in hem/haar/hèt gewèkt
wòrdt! De vraag die we nu moeten stellen is: ìs het gewéten dé instantie
waaraan de mens uiteindelijk
verantwoordelijk is?
Ook hier weer
is het antwoord nee èn ja!
We hebben al eerder & vaker gezíen, dàt het geweten vaak vervuld is
van èn gevuld wordt door kletskoek & oneigenlijke inhoud? Zóuden we dàt geweten, dat mèt z'n valse
òneigenlijk inhoudsvullingen de mens beschikbaar is, láten gèlden àls láátst instantie, dàn blíjft ook de vernietigende kritiek
vàn Marx Karl, Nietzsche Friedrich & Freud Sigmund gèlden?!
In zóvèrre moeten we dus antwoorden: néé, het geweten is
geen laatste beroepsinstantie! Maar het geweten dat een zèlfgesprèk ìs
met 'n niet beschikbare, niet zònderméér GEGÉVEN, maar steeds weer te ònt-
& vervàngen, een òp de Mènsch ver vooruit & boven ons úit zíjnde stem, ìs wèl 'n laatste
beroepsinstantie waaraan we gehoorzaamheid schuldig zijn & 't is dus onjuist dàt de mens
zich op z'n geweren kan beroepen & dat dìt 't laatste woord zou zijn: we beroepen ons op de stèm ìn ons
geweten, die òp ons vooruit is, die ons samenbindt & dus zijn we dan ook bereid om rekenschap af te
lèggen van onze daaruit gemaakte kéuze! 'n Uitsluitend zich
beroepen op 't geweten
is onmogelijk.
Er moet altijd ook
'n redelijke verantwoording
afgelegd worden. Vandaar Mòrs CLASHES
met de 'hoge Heren' Rentsch & Vàn der Boom midden jaren '60, Elat/Be'er Sheva,
Petra, Ma'an & Amman ... Omwille v/h níet willen leren schieten op mensen,
vrijheid, blijheid & dit 'uitzingen'/'beleven' vàn wòrding,
schepping, creatie, ontdekking, verantwoording
& 'wòrden die
we ÈCHT
zíjn'!