V/D SCHRIFTGELEERDEN EN DAAROM VERWONDEREN DE SCHAREN ZICH! Zij staan versteld, want ze hebben gemèrkt dat er een heel erg groot charismatisch gezag vàn Yehosjoea uitstraalt, dat hèn onontkoombaar aanspreekt, hen uitdaagt, 'verandert èn vernieuwt'!
Daardoor worden zij bóven zichzelf úitgeheven en ZÍEN zíj zichzelf als door een hèlder LÌCHT omgeven! Je kunt ook zeggen: de héilige hélende 'géést g ds' hééft óók hèn vervùld; zíj zijn door de woorden van Yesjoe inderdaad ànders & Níeuw GEWÒRDEN?!! Wat leidt tot ontzetting: tot grote ontsteltenis. Díe woorden van Yesj hadden een zó Gróte Klèm op hèn, dat zij zichzelf anders gingen beleven & op-Níeuw gingen ZÍEN. Déze woorden hadden iets onherroepelijks, ze waren zó kláár èn hèlder, àlsòf ze van bóven, 'van G d zèlf' kwamen & dàt wàs ook zo, maar toch zonder dat de woorden van bóven aan hèn òpgelègd of òpgedròngen wèrden?! Ze vóelden dàt aan hèn nu zó mèt het gezàg tegelíjk 'n groter vrijheid geschonken werd!? Yehosjoea heeft met innigheid & ook vanzelfsprekendheid naar hun hàrt gesproken. Zij kùnnen haast niet ànders reagéren dan met te zeggen: 'Het móet wel zó zíjn àls híj ZÈGT. 't Kàn haast niet ànders!?' Híj ZÈGT het immers met een rustige indringendheid, met een warme ingetogenheid, die hun hàrten veróvert?! Wàt ìs dan toch hèt gehéim vàn dìt gezàghebbende? Wàt ìs er ànders bij hèm dàn bij al die andere schriftgeleerden, farizeeërs & Sadduceeërs? Hóe kòmt het dàt híj een zó Gróte verbázing, verwòndering èn ontstèltenis, maar ook dankbaarheid èn vrùchtbaarheid VERWÈKT? Wàt ìs hèt gehéimenis vàn zíjn spreken? Yèsj hééft íets soevereins: híj gáát héél ànders dàn die schriftgeleerden òm met Thora, Misjna & TaNaCH! Zéker níet met mìnder éérbied vóór àl die teksten, aanhalingen & uitleggingen: híj stèlt zich ongetwijfeld níet bóven de Thora! Àls er één náár die woorden van de Thora luistert is híj ut wel. 't Ìs ook voor hèm een Gebòd, of liever: een lévend GEBÍEDEN? Óók voor hèm gèldt dàt er níets van de Wèt verlóren màg gaan, want èlke lètter getuigt vàn 'G ds Wìl'. Díe Thora ìs óók hèm héilig. Maar Yesj hangt niet aan de letter. Wat niet wil zèggen dàt hij de letter níet van belàng àcht, want ook em wordt het met díe letters - en níet op andere wijze, óók níet 'dírèct van bóven' - geléérd èn GEZÈGD! Die letters staan echter niet meer op zichzèlf, maar ze getúigen VAN iets, ze wíjzen héén náár iets eenvoudigs, iets noodzákelijks en dàt Éne dìng verkòndigt híj, maar hij is er ook zó in, 't ÌS hèm zó éigen dàt hij het tegelijker tijd zèlf vertegenwoordigt, ja zèlf ìs! Híj hééft zich ermee vereenzelvigd. Hij is geen schriftgeleerde, die de woorden uitlegt, als 'n knecht van de letter. Híj gáát ànders te wèrk èn híj ìs ook ànders! Er ìs BÍJ Yèsj géén àfstand tòt al die woorden: híj hóórt ze àls 'n lévende, 'n belòftevòlle & gebíedende 'stèm van g d' die hèm bìndt, èn zó wòrden ze óók tòt zíjn éigen wóórden, waarvoor hij mèt z'n leven instaat.