1051 Getting it Back.
Vroeg in de ochtend na genoeg te hebben gehad van de serie welke ik volg. Zittende met de gordijnen gesloten, mijn eigen wereldje eventjes voor mijzelf tot ik lig en in een diepe slaap val. Het is alsof ik verward ben maar de omgeving zich desondanks zeer helder aftekent zodra ik mijn gedachtes de diepte in werp.
Het verleden niet meer of minder dan een droom is wat mij verwart omdat deze herinneringen er zijn. Alsof ze nooit de mijne waren. Het voelt alsof ik achter loop.
Sommigen van hier zagen het, mijn gevoelens geschreven of getekend in de ogen. Een tijd waarin ik aangevoeld werd zoals ik hen aanvoelde. Dit lijkt verdwenen te zijn, verstopt of verloren ergens op de weg naar waar ik mij nu begeef. Aldus vraag ik me af of ik het maar moet opgeven, er gewoon op kan wachten of er naar streven.
Het laatste jaar is er veel gebeurt, daarmee bedoel ik grofweg vanaf één jaar terug tot nu. Één jaar terug waren de littekens nog zo helder te zien, deel van mijn dagelijks leven waar deze nu slechts een vage herinnering lijken.
Ik kan niet zeggen dat ik de pijn mis maar de ervaring van het gevoel wel want hoe je het ook neemt emotie is een gevoel, iets wat kostbaar is.
En dus kijk ik terug met twijfels, had ik het toch maar moeten opkroppen ongeacht de risico's want had ik het gehaald, had ik iets kostbaars gehad wat ik verloren ben en zelden weer opdoemt.
Vele malen vroeg ik hier om hulp, hoe kom ik van dit gevoel af? Vandaag is de eerste dag dat ik vraag...
How to get it back?
Het verleden niet meer of minder dan een droom is wat mij verwart omdat deze herinneringen er zijn. Alsof ze nooit de mijne waren. Het voelt alsof ik achter loop.
Sommigen van hier zagen het, mijn gevoelens geschreven of getekend in de ogen. Een tijd waarin ik aangevoeld werd zoals ik hen aanvoelde. Dit lijkt verdwenen te zijn, verstopt of verloren ergens op de weg naar waar ik mij nu begeef. Aldus vraag ik me af of ik het maar moet opgeven, er gewoon op kan wachten of er naar streven.
Het laatste jaar is er veel gebeurt, daarmee bedoel ik grofweg vanaf één jaar terug tot nu. Één jaar terug waren de littekens nog zo helder te zien, deel van mijn dagelijks leven waar deze nu slechts een vage herinnering lijken.
Ik kan niet zeggen dat ik de pijn mis maar de ervaring van het gevoel wel want hoe je het ook neemt emotie is een gevoel, iets wat kostbaar is.
En dus kijk ik terug met twijfels, had ik het toch maar moeten opkroppen ongeacht de risico's want had ik het gehaald, had ik iets kostbaars gehad wat ik verloren ben en zelden weer opdoemt.
Vele malen vroeg ik hier om hulp, hoe kom ik van dit gevoel af? Vandaag is de eerste dag dat ik vraag...
How to get it back?
22 mrt 2014 - bewerkt op 23 dec 2014
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 jun 2023 Mijn dag zoals de zon aanschouwd.
- O 16 nov 2022 Breekbaar Steen (Dicht)
- O 07 jun 2021 Ademnood
- O 18 jan 2021 Mijn wereld vol monsters.
- O 19 okt 2020 Klein Fijn MyDiary
- O 08 dec 2019 Poortje Open, Oogje Dicht
- O 17 jan 2019 15 Jaar MD ( 1 )
- O 03 sep 2018 Schreeuw
- O 14 jul 2017 Waar is mijn dolk?
- O 07 apr 2017 The IF statement
- O 29 sep 2016 Strange Things Happening
- O 10 jun 2016 Mijn muur van vuur.
- O 03 apr 2016 Md Verlaten? ( 2 )
- O 17 nov 2015 Worship life by living
- O 23 aug 2015 Till next year! ( Thank you all! )