1029. Lost Ruins

In gedachten, diep gezonken waar alles troebel is. Vaag als deel van het verleden, verroest en vergaan. De herinneringen als ruïnes naast de paden welke ik eens beliep. Tijden komen, tijden gaan en bijna is het zover, de dag als degene waar ik eens over droomde maar nu ondervind met lede ogen. Bijna ben ik het schrijven verleerd, een oude taal beschreven in ruïnes naast paden welke eens waren.

En toen was het weg, verdwenen te samen met het geloof wat ik had in hen welke mij hielpen. Want waar ik eens stond sta ik niet langer, arm in arm met de ander waar ik op steunde of zij op mij als een vriendschap, onbreekbaar maar toch verloren.

Onder de hemel met haar heldere sterren met naast mij de leegte waarmee ik de ervaringen deel, de eenzaamheid als mijn beste en enige vriend voor wanneer ik mijn hart wil luchten, de leegte... Welke niet wegrent bij een vraag... Toch evenmin een antwoord geeft maar blijvende en luisterende naar deze eeuwige woorden nagalmend dag na dag tot de laatste aanslaat...

Tot mijn vertrouwen herwonnen wordt... liefdesverdriet
25 aug 2013 - bewerkt op 16 okt 2013 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Shifter
Shifter, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende