1022. Leef
Aan de horizon een dag zich vormend. Kenmerkend aan de gloed van een ster, de zon welke zich boven de golven verheft. Sterk afstekend tegen de blauwe lucht zich weerspiegelend in de golven. Een romantisch, verwarmend spektakel elke dag weer. Zich weerspiegelend in mijn ogen op de korte momenten na dat ik dit hier en nu schrijf, zittend op een bankje aan het strand.
Een omgekeerde wereld, waar de dag nacht is. Het oosten het westen is. Dit is niet hier, dit is ergens ver... Ver weg. Een plaats in wat wij dromen, wensen en sprookjes noemen. De perfecte wereld in onzer verbeeldingen. Een fictief pad welke wij allen trachten te volgen.
Nu, hier in de realiteit... Wetende dat enkel de herinneringen nog zijn, het verleden voorbij en achter me gelaten.
Enkel hier zich kort en krachtig werend tegen de nieuwe ideeën en toekomst. Elke dag hetzelfde werk, elke dag hetzelfde ritme zonder de bijzonderheden van voorheen.
Hoe het ook wend of keert, ondanks alle tegenslagen kan ik niet ontkennen dat het leven van voorheen niet alleen zwaarder was maar ook leuker, boeiender. De dagen dat ik mijzelf in de diepte worp zonder te weten wat ik op mijn pad tegen zou komen tot in tegenstelling van nu, het nu waarin alles volgens de planning staat en gebeurt.
Laat mij weer huilen, laat mij weer voelen, laat mij het onmogelijke weer trachten te behalen al is het nog zo zeker dat dit niet zal geschieden.
Continue dacht ik dat mijn leven nog moest beginnen, nu weet ik dat toen het moment was dat ik echt leefde.
Een omgekeerde wereld, waar de dag nacht is. Het oosten het westen is. Dit is niet hier, dit is ergens ver... Ver weg. Een plaats in wat wij dromen, wensen en sprookjes noemen. De perfecte wereld in onzer verbeeldingen. Een fictief pad welke wij allen trachten te volgen.
Nu, hier in de realiteit... Wetende dat enkel de herinneringen nog zijn, het verleden voorbij en achter me gelaten.
Enkel hier zich kort en krachtig werend tegen de nieuwe ideeën en toekomst. Elke dag hetzelfde werk, elke dag hetzelfde ritme zonder de bijzonderheden van voorheen.
Hoe het ook wend of keert, ondanks alle tegenslagen kan ik niet ontkennen dat het leven van voorheen niet alleen zwaarder was maar ook leuker, boeiender. De dagen dat ik mijzelf in de diepte worp zonder te weten wat ik op mijn pad tegen zou komen tot in tegenstelling van nu, het nu waarin alles volgens de planning staat en gebeurt.
Laat mij weer huilen, laat mij weer voelen, laat mij het onmogelijke weer trachten te behalen al is het nog zo zeker dat dit niet zal geschieden.
Continue dacht ik dat mijn leven nog moest beginnen, nu weet ik dat toen het moment was dat ik echt leefde.
28 jun 2013 - bewerkt op 16 okt 2013
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 jun 2023 Mijn dag zoals de zon aanschouwd.
- O 16 nov 2022 Breekbaar Steen (Dicht)
- O 07 jun 2021 Ademnood
- O 18 jan 2021 Mijn wereld vol monsters.
- O 19 okt 2020 Klein Fijn MyDiary
- O 08 dec 2019 Poortje Open, Oogje Dicht
- O 17 jan 2019 15 Jaar MD ( 1 )
- O 03 sep 2018 Schreeuw
- O 14 jul 2017 Waar is mijn dolk?
- O 07 apr 2017 The IF statement
- O 29 sep 2016 Strange Things Happening
- O 10 jun 2016 Mijn muur van vuur.
- O 03 apr 2016 Md Verlaten? ( 2 )
- O 17 nov 2015 Worship life by living
- O 23 aug 2015 Till next year! ( Thank you all! )