Therapie

Vorige week is dan eindelijk de groepstherapie begonnen. Iets waar ik toch wel naar uitkeek en ook best tegenop zag. Maar de kop is eraf en we hebben een gemêleerde groep waar iedereen zijn of haar eigen verhaal heeft. Ik heb besloten om mezelf open te stellen en ook alles te melden wat me dwars zit. We zijn maar met z'n vijven en dat is fijn want iedereen komt zo ruim aan bod.
De therapie (ACT) is bedoeld om je focus te verleggen. Richt je aandacht niet alleen op je vermoeidheid en pijn en op de dingen die niet goed gaan of die helemaal niet meer gaan. Probeer er niet meer tegen te vechten. Het is er altijd. Maar probeer die dingen te doen die nog wel gaan en richt je op de activiteiten waar je blij van wordt. Het klinkt allemaal echt heel goed. Maar hoe het nu in de praktijk moet? Ik vind het echt moeilijk. Heb meteen het gevoel dat ik heel veel dingen MOET, terwijl ik daar echt niet blij van word. Het vliegt me dan snel aan. Met de fysio heb ik een aantal activiteiten uitgekozen waar ik blij van wordt en heel langzaam ga uitbouwen. Wandelen, fietsen en stofzuigen. Dat laatste word ik niet heel blij van maar is iets wat ik heel zwaar vind en ik toch graag weer zelf wil gaan doen.
Daarnaast moeten we 2 dagdelen in de week naar het ziekenhuis, alleen dat vind ik al heel pittig. Mn standaard huishoudelijke klusjes schieten er nu al bij in.