eventjes kort

Ik heb op het moment geen zin om hele lange verhalen te typen, maar wil toch op md even laten weten hoe het met me gaat. Heb al een hele tijd niet meer geschreven en jullie dus ook totaal niet op de hoogte gehouden.

Ik merk dat ik niet meer de rust heb om hele verhalen te schrijven. Tegelijkertijd vind ik het wel fijn om in contact te zijn met anderen en helpt het me om af en toe even te spuien. Nu heb ik op instagram een recovery account aangemaakt. Vroeger was ik altijd wat sceptisch over dat soort accounts, want haal je elkaar daarmee niet juist naar beneden? Word je daarvan niet alleen maar zieker? Om deze reden ben ik wel heel beschermend voor mezelf. Als ik me slecht voel dan ga ik geen (negatieve) posts van anderen lezen. En iedere instagrammer die toegeeft aan de negativiteit en erin blijft hangen, ontvolg ik. Dat beïnvloedt mij gewoon te sterk, ik ben daar heel gevoelig voor. Mensen die alleen maar donkere afbeeldingen posten of heel vaak hun eigen ondervoede of verminkte lijf laten zien, die ontvolg ik ook. Dat "triggert" teveel en bovendien neemt anorexia anders een loopje met me. Maar zoals hoe het nu gaat op instagram, is het voor mij ontzettend helpend. De mensen van de "recovery-community" zijn enorm motiverend. Als ik een keertje veel of ongezond heb gegeten, dan krijg ik veel positieve reacties van mijn volgers. Al die positieve reacties helpen me in het gevecht tegen de gedachten van de eetstoornis. Maar we delen ook heel veel andere positieve dingen met elkaar, zoals wat er goed gaat en waar je je kracht uit haalt. Voor verdriet of boosheid is zeker ook ruimte, zolang je maar wel vechtlust houdt en dat ook laat blijken op je instagram. Anders sleep je elkaar alleen maar verder de put in, dat is niet de bedoeling.
Mocht iemand hier op MD trouwens nieuwsgierig zijn, mijn account heet: recovery.story.of.eline

Maar om jullie toch maar even kort bij te praten....
Over het algemeen gaat het goed! Natuurlijk heb ik soms een dip (lees: heftige breakdown) waar ik me doorheen moet bijten en elke dag loop ik wel weer tegen dingen aan. Maar ik voel me wel weer veel beter. Zin om het leven aan te gaan.

Ik heb nog steeds wekelijkse afspraken bij mijn behandelaar C. Verder heb ik nu ook assertiviteitstraining in groep, elke woensdagmiddag. Deze therapie gaat vooral in op je eigen gedrag en wat voor reactie je daarop terug kunt krijgen. Er wordt veel gebruik gemaakt van rollenspellen en oefeningen zoals elkaar in de ogen aankijken. Ik heb dat soort therapieën altijd afgewezen omdat ik er een hekel aan heb en het eigenlijk ook niet durfde, ik was te onzeker om mezelf "kwetsbaar" op te stellen in de vorm van rollenspelen o.i.d. Nu ga ik er wel voor en ik merk daardoor dat het steeds een beetje makkelijker wordt. De groepsgenoten zijn ook ontzettend fijne mensen. Het zijn voornamelijk volwassenen van 30-50 jaar, maar af en toe zit er ook iemand van mijn leeftijd bij.

Toen ik eind vorig jaar in een terugval zat, werd er gesproken over borderline en DGT behandeling. Ik wilde niet behandeld worden bij de desbetreffende instelling en heb het contact daar stopgezet (lang verhaal, komt neer op wantrouwen en werken vanuit het boekje en niet uit het hart). Maar nu vonden mijn behandelaren het toch wel verstandig om te gaan kijken naar specifieke behandelingen voor borderline. Bij mijn behandelaar C. hebben we onderdelen van schematherapie erbij gepakt. Verder zal ik ook worden aangemeld bij een andere praktijk hier in de buurt, zij zullen mij dan als het goed is individuele DGT gaan aanbieden. We zullen het allemaal wel weer zien.

Eten gaat erg wisselend. Blijft lastig, maar gewicht blijft gelijk. Ik durf weer te snoepen/snacken, maar het anorexiastemmetje bemoeit zich er al te graag mee. Aan de ene kant is het goed dat ik niet afval, maar tegelijkertijd is dit gewicht een paar kilo onder het minimum. Maar als ik erover nadenk is het misschien maar goed ook dat ik nog niet echt aankom. Ik denk dat dat een stap te ver is. Ik ben daar (nog) niet aan toe en ik denk dat ik nu niet op een gezonde manier kan omgaan met gewichtstoename. Overigens heb ik wel kleine overwinningen met betrekking tot eten. Laatst had ik bijvoorbeeld (heel veel) tapas op.

Verder is er weinig te melden denk ik. Ik werk veel, ik loop veel stage, ik spreek geregeld af met vrienden. Koningsnacht gevierd, wat een groot succes was. Met mijn pony gaat het heel goed, gaan nu de buitenritten, het springen en het crossen weer oppakken dus dat is leuk. Met de andere dieren gaat het ook goed. Mijn vriend spreek en zie ik helaas wat minder dan voorheen omdat hij nu in een drukke periode met zijn studie zit, maar dat komt wel weer.

Dus.... Dit was het wel voor nu. Ik ga pitten.