Wat ik zou zeggen, als je niet zou ophangen.

Mama wat ik tegen je zou willen zeggen is dat het niet mijn bedoeling is om je te kwetsen of verdriet toe te brengen.

Het doet mij pijn, wanneer je mij zo vervloekt. Het doet mij nog meer pijn wanneer je mij dwingt om dingen te doen waar ik geen behoefte in heb. Ik heb altijd aan je zijde gestaan, ik mis de waardering. Ik krijg alleen liefde als ik iets voor je doe, liefde hoort toch onvoorwaardelijk te zijn?

En als ik iets doe wat jij niet wilt, dan verdien ik je liefde niet. Ik kan daar niet meer tegen, gisteren knapte er iets in mij. Sorry zeggen voor iets waar ik mij niet verantwoordelijk voor voel.

Ik heb niks verkeerd gedaan, ik heb geprobeerd om de dingen met je op te lossen. Je zegt dat je buitenstaat van wat er gebeurt tussen mij en mijn broers of zussen. Dat is niet zo, ik merk dat je partijdig bent en dit roept veel weerstand bij mij op. Ik kan daar niet tegen, het voelt zo onrechtvaardig.

Waarom moet ik de persoon zijn die als de wijste moet reageren? Ik neem en accepteer mijn aandeel in de situatie, ik loop er niet voor weg. Ik zeg sorry als ik voel dat ik echt fout zat. Maar ik kan geen sorry zeggen om jou te pleasen of om spanningen op te lossen waar ik geen oorzaak van ben.

Ik kan niet mijn excuses maken als ze niet gemeend zijn. Het maakt mij zo verdrietig en boos tegelijk. Ik ben altijd zelfstandig geweest en heb je altijd gehoorzaamt ookal ging het tegen mijn eigen wil en belangen in.

Jouw belang staat altijd op nummer 1. Ik mis je steun en onvoorwaardelijke liefde, doordat ik altijd zo sterk ben en klaar voor je stond ben je ervan uitgegaan dat het mij wel allemaal lukt, dat ik je hulp niet nodig heb.

De oudste zijn is een zegening maar ook een vervloeking tegelijk. Mijn liefde voor jou is altijd onvoorwaardelijk. Ik wou dat jij dat ook voor mij had.