Voor de liefste onbekende
        
Wat ben ik blij dat ik je nog niet ken 
Ik dank de sterren en de maan 
dat iedereen die komt en gaat 
de diepste sporen achterlaat, behalve jij, 
dat jij mijn deuren, dicht of open, 
steeds voorbijgelopen bent. 
Het is maar goed dat je me niet herkent. 
Kussen onder straatlantaarns 
en samen dwalen door de regen, 
wéér verliefd zijn, wéér verliezen, 
bijna sterven van verdriet - 
dat hoeft nu allemaal nog niet. 
Ik ben nog niet aan ons gehecht. 
Ik kijk bepaald niet naar je uit. 
Neem de tijd, als je dat wilt. 
Wacht een maand, een jaar, 
de eeuwigheid en één seconde meer - 
maar kom, voor ik mijn ogen sluit. 
Ingmar Heytze 
     Isa, vrouw, 54 jaar
    
    Isa, vrouw, 54 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende