She is a Liar

Ik vraag me af wat voor een leven jij nu hebt, goed zal het niet zijn.
Als ik alle verhalen hoor, als ik hoor dat je elke dag bij de MC zit, als ik hoor dat je binnen 1 maand 10 kilo bent aangekomen, en dat terwijl je altijd slanker dan mij was, je moest altijd net een beetje meer dan mij hebben, maar qua gewicht net een beetje minder, tjonge wat een uitblinkertje was je.
Kocht ik een shirtje van 25€, dan kocht jij diezelfde dag nog een shirtje van 45€, waarom?
Je wilde altijd meer dan mij.

Maar uiteindelijk, heb je veel en veel minder dan mij.
Je bent in de goot beland, meid, dat krijg je ervan als jou hele leven draait om jezelf.
Misschien had je ook eens aan een ander moeten denken.
Je hebt alles bij elkaar gelogen, en na 2 jaar, kreeg ik 'de waarheid' te horen, nadat je je iets versprak, maar is dat dan wel de waarheid?
Of zit je me nu gewoon weer voor te liegen.
Heb jij enig idee, hoe het einde van 2006 voor mij was?
1 week voor oud & nieuw, liep je weg van huis.
Je ouders belden mij, of je bij me was.
Ik maakte me zorgen en fietste langs plekken waar je veel kwam, maar nee, geen jij.
Na een aantal uren en inmiddels midden in de nacht hebben we de politie gebeld, en je als vermist opgegeven.
Ik belde je elke minuut, misschien nam je inmiddels wel op, omdat ik je 'beste vriendin' was.

De raarste gedachten kwamen in mij op, wat als je dood was?
Wat als je meegenomen was door iemand?
Wat als je zelfmoord had gepleegd? (Want dat had je al vaker geprobeerd).
Wat als ik met oud & nieuw een kut gevoel had, misschien wel een begravenis, hoe moest ik dan dat hele nieuwe jaar rondkomen?

Maar wat ik dacht, het scheelde je allemaal geen flikker.
Nee, het ging er alleen maar om wat jij dacht en wat jij wilde.
Je dreef langzaam weg bij je ouders, tot dit moment dat je was weggelopen.
De politie was op zoek naar je.
Ik dacht dat je misschien bij die rotte Afghaan was, en gaf zijn adres aan de politie en zij zijn naar hem toegegaan, maar nee, je was daar niet en hij zei dat hij er niets mee te maken had.
De hele nacht heb ik wakker gelegen, bedacht waar jij kon zijn.
De volgende ochtend, nam je godzijdank op, ik vroeg me waar je was, je zei dat je ergens buiten was.
Ik vroeg waar je had geslapen en je antwoorde; 'Ik ben met een meisje meegegaan die ik op straat tegen kwam en daar heb ik geslapen'.
Ik geloofde je niet, maar zei het toch maar niet, want ik wilde dat je terug kwam.

De politie heeft je smiddags uiteindelijk gevonden, zomaar buiten en jij was weer terug, maar meid, wat jij me hebt aangedaan, hoevaak jij tegen mij hebt gelogen, dit verhaal had nog zoveel langer moeten zijn, waarin al je rottigheid en je leugens naar mij toe in stonden, maar ik kan niet meer verder schrijven.

Ik hoop dat je stikt, sterft, verrot, verteerd, en dat als je buitenlandse criminele drugsdealende vriendje je dumpt, dat je ouders je dan ook niet meer terug hoeven, want wat jij hun hebt aangedaan, zoooveel pijn.

Jij gaat zo'n ontzettende spijt krijgen wat jij al die mensen hebt aangedaan.
Nu vind je het nog normaal, je denkt dat je goed bent voor de wereld, dat ze je wel vergeven, maar vergeet het maar.

Denk vooral alleen maar aan jezelf meid, dan kom je er wel.
In dat diepe zwarte gat.

Opgeruimd staat netjes.