schoolreis-dagboekje

Me voilà de nouveau.

Het was even geleden dat ik nog wat schreef, maar de maand september is zo'n waanzinnig drukke periode! De eerste kennismaking met mijn leerlingen, alle administratie, het beginnen van de lessen, de vergaderingen ... brrr. Nu wordt het wat kalmer. We hebben zelfs al onze eerste studiereis achter de rug. Het ging als volgt:

Met het hele laatste jaar (dat zijn zo'n 75 leerlingen) zijn we naar het Museum voor Schone Kunsten gegaan. Stel je voor: een bende grote, brede jongemannen, al dan niet met piercing/hanekam/tattoo's/gothic outfit/kale koppen/ ... . Omdat ik al zo lang in mijn school werk, valt het me totaal niet meer op. Ik wéét gewoon dat mijn leerlingen echt lieverds kunnen zijn, en ik denk niet dat ik mensen op hun uiterlijk beoordeel. Maar als we dan buiten de school gaan, en ik zie mensen verschrikt de straat oversteken, dan moet ik altijd grijnzen, en denk ik "oké ze zien er niet echt schattig uit...". Met deze groep kwamen we dus aan in het Museum. Er was nog een andere school op bezoek, en die leraren keken me meewarig aan, zo van "wat hebben jullie bij zeg!".

Maar onze leerlingen deden het prima. Ze moesten taakjes oplossen bij verschillende schilderijen, en samen met 5 andere collega's gaf ik wat uitleg bij bepaalde doeken. Best fijn, en de leerlingen waren druk aan het observeren. Tot op een bepaald moment leerling P. (natuurlijk net in mijn groep!) probeerde een schilderij van de muur te halen! Een suppoost stoof op ons af, helemaal paars-rood aangelopen, en ik schrok me dood. P. verklaarde dat hij even wou "checken hoeveel zo'n doek nou precies weegt" en verder wilde hij ook graag zien "of er iets op de achterkant stond"! Ik vond de situatie eigenlijk wel grappig, maar dat kon ik niet laten merken, anders had de suppoost me vast het hoofd ingeslagen. Die arme man doet ook alleen maar zijn werk, en hij had al om versterking gevraagd toen we het museum binnenkwamen... . P. bleef er kalm bij (hij is een beetje een boefje hoor, dus hij ligt niet bepaald wakker van zo'n incident!) en liet zich de les spellen door de suppoost. Toen die was uitgeraasd knipoogde P. naar me! Zo van "dat vinden wij helemaal niet erg hè juf!" Ik twijfelde tussen lachen en hem een klap geven, maar P. weegt ongeveer het dubbele van mezelf, en bovendien moeten leraren/juffen in alle omstandigheden hun handen thuis houden.

In de namiddag gingen we naar één of andere rivier kijken, waar de leerlingen allerlei observaties moesten doen. Mijn collega van aardrijkskunde gaf uitleg, en het was weer lachen, want ze is ongeveer 1m50 groot, heeft een zacht stemmetje, en er stond veel wind, dus de leerlingen zagen noch hoorden haar! Ze stond moedig vanalles te roepen over sliboevers en slijkafzettingen, en mijn leerlingen keken steeds wanhopiger van "hè? waar moeten we dat opschrijven? wat zei ze?". Ik vond het erg grappig allemaal. De leerlingen waren aan het zuchten en klagen (zo hoort dat hihi) en probeerden hun MP3-speler in hun oren te duwen, waar mijn collega's dan helemaal hysterisch van werden. Zelf moest ik bij de rivier geen uitleg geven (oef) alleen opletten of iedereen een beetje bij elkaar bleef. Dus kon ik alles van op een afstandje bekijken. En dan merkte ik dat leerling K., die in mijn les ook echt een pain in the ass kan zijn, de hele tijd aan het klieren was. Hij is 19, maar je zou het hem niet aangeven. Hij trok de hele tijd brandnetels uit, en sloeg daar dan mee op de blote armen van anderen. WOEHOE leuk hè. Op zich kan hij best een leuke jongen zijn, maar tegen mij is hij meestal arrogant, en hij is bovendien de zoon van een collega! Extra-vervelend, vind ik. Ik probeer hem te behandelen zoals de anderen, en hij probeert ook krampachtig om vooral stoer te zijn, want de anderen maken natuurlijk opmerkingen over het feit dat zijn vader bij ons werkt. Bizar. Maar om terug te komen: het was gewoon ook een fantastische wandeling! Heerlijk nazomerweer, de omgeving was prachtig groen en wild, ik heb er van genoten. (Ik ben een echte stadsmus, naar het park gaan is voor mij al exotisch...). Hier en daar kon ik lekker kletsen met mijn leerlingen die allerlei dingetjes over zichzelf vertelden. Leerling Jeff vertelde dat hij al drie jaar een relatie met een meisje heeft, en dat verbaasde me niet, want hij is charmant! Christopher doet aan kickboksen, Aziz knapt een oldtimer op, Vic heeft rugpijn na een ongeval met zijn moto enzovoort. Kleine maar belangrijke dingetjes uit hun leven, die ze me spontaan vertelden terwijl we een paar kilometer door het groen wandelden.

En dan de busreis hè. Leerlingen eten en drinken de hele tijd in de bus, zingen melige liedjes, mijn collega die papieren uitdeelt in de rijdende bus, en dan bij een scherpe bocht omver tuimelt, het voortdurend tellen van de leerlingen, die dan door elkaar wriemelen zodat we niet meer exact weten wie al geteld was, en wie niet... Ik vond het een super leuke dag.

Vandaag ben ik roostervrij, dus ik ga lekker een paar kilometer joggen. A bientôt!