Opgeven en opgegeven

Daar zit ik op mn bedbank bank de tranen rollen over mijn wangen
Machteloos hopeloos en radeloos
De nw instelling is KUT! ze geven geen ruk om mij en de situatie
Nee niet mijn hulpverleenster maar de mensen erboven

Mijn oude hulpverleenster heeft vanmorgen nog een mail gestuurd naar een vd leidinggevende en benadrukte de ernst voor mij maar ook voor buddy
Het contact is minder intensief en hoe kut ook ik begrijp het wel
En wat gebeurd er nu
Het is teveel intensief voor buddy die logisch gas terug neemt
Ook ik merk dat het teveel is waardoor ik mij ook terug trek voel mij teveel en tot last ondanks dat ik er weinig aan kan doen
Ik heb ad bel getrokken iets wat ik nauwelijks doe

Ik moet zo oppassen terwijl ik volledig naar de kloten ben
Die hele geld boeit me niet meer maar voel me verplicht wil niet haar gezellige avond verpesten
Morgen is het voor mij klaar ik moet nog even volhouden

Wil nog zoveel zeggen maar ik ben echt op
Mijn hondje dood het zedenmisdrijf en niemand die er ook maar naar vraagt meer
Er wordt gepraat of gedaan alsof er niks is gebeurd
Als anderen mij al opgeven... 😭