Op pad

Vandaag had ik bedacht om even op pad te gaan.
Ja, ik heb nog steeds last van mijn knie, maar met behulp van een step zou ik het lopen tot een minimum kunnen beperken.

Je voelt 'm al aankomen, het liep net even anders.

Eerst met de trein naar het centraalstation en daar overstappen.

Heerlijk; de lift buiten dienst en de roltrap ook buiten werking.
Dus, met -letterlijk- pijn en moeite de trap af met de step.

Gelukkig was er nog redelijk wat tijd om over te stappen, het zou haalbaar moeten zijn.
Helaas bleek, ondanks het vroege tijdstip, de trein al behoorlijk bezet.
De bedoeling was om op de bovenverdieping te gaan zitten, maar gezien het aantal mensen keerde ik om en liep weer naar beneden, maar dat pakte even anders uit; ik verloor mijn evenwicht en donderde bijna naar beneden en de enige manier om dat te voorkomen was de trapleuning vast te houden, maar daardoor wel de step moest loslaten...

Zo op het oog lijkt het nog mee te vallen met de schade, maar het loopt als een rode draad door mijn leven; spullen netjes willen houden en steeds een vervelende gebeurtenis die dan roet in het eten gooit.

Reisdoel was overigens Zaandam, maar door werkzaamheden was er vandaag geen rechtstreekse aansluiting en gaf de reisplanner een overstapadvies in het hoofdstedelijk station:

09:06
op
Amsterdam Centraal
Rechterzijde uitstappen
op
Spoor 7a
5 min.

Loop naar spoor 5b

2 min.

Wacht

Vertrekt om09:13
van
Amsterdam Centraal
van
Spoor 5b

Dat leek me nogal krap, gezien mijn huidige fysiek en met een beetje zoekwerk ontdekte ik dat dezelfde stoptrein ook in Amstel zou stoppen. Toch wat makkelijker als je op hetzelfde perron kunt blijven staan.

Uiteindelijk op de bestemming, lift omhoog, andere perron lift omlaag en wachten maar...

Want hier was het me om te doen:









Het wachten daar was op zich ook niet bepaald eenvoudig; ik kon niet anders dan blijven staan, aangezien er geen bankjes in de buurt stonden en pas reageren als de trein hoor- of zichtbaar was, zou teveel tijd in beslag nemen.

De terugweg ging gelukkig met wat minder horten en stoten...