Onnodig liefdesverdriet?

Lieve Dagda,

In 2014 leerde ik een ontzettend leuke jongen kennen.
We hebben eerst een hele lange tijd over de app gepraat voor we in het echt meer gingen afspreken.
Uiteindelijk kwam het er van en spraken we bijna om de week af.
We zijn gaan glowgolfen, bowlen en hebben door Utrecht gelopen.
Met hem heb ik de eerste keer geblowd achter de kerk. Hij was toen heel aardig, ondanks dat die mijn om mijn halve hoest en proestbui uitlachte.
Het klikte naar mijn idee goed.

Na een paar maanden nodigde hij mij een keer uit voor een film avondje.
We hebben samen gegeten, spelletje gedaan en zijn toen film gaan kijken.
Omdat het vrij laat werd mocht ik blijven slapen en samen maakte we het logeer bed op.
Mijn moeder was toen zo lief om heel sneaky spullen op te gooien. Dat had hij niet gemerkt want hij was in de achtertuin roken toen ik snel de spullen van mijn moeder aannam bij de voor deur (HELDIN!).

Alles was geregeld en toen gingen we film kijken.
Misschien dat het fout is gegaan na het film kijken, want het het film en chill op de sexy manier...
Ondanks dat ik het met hem wel wilde en het fijn was, had ik toch ergens spijt dat was gebeurd.
Al gauw bleek dat mijn spijt niet onterecht was...
Hij begon steeds korter te reageren tot hij mij twee maanden negeerde.
Na twee maanden zocht hij uit zichzelf weer contact. Omdat ik de hoop had opgegeven had ik zijn nummer verwijderd, maar herkende zijn profielfoto.
We kregen weer contact en hebben dagen tot nachten weer lopen appen.
Ik kreeg weer hoop dat misschien wat kon worden, maar bleef afwachten.
Uiteindelijk zei hij dat hij geen relatie wilde, omdat hij daar niet aan toe was.
Hij wilde toen niet uitleggen wat er was of waarom (later wel.. lees door...).
Ik zei dat ik dat jammer vond maar zijn gevoel begreep en het waardeerde dat hij eerlijk was.
Vroeg hem toen of hij gewoon vrienden wilde zijn. Dat wilde hij wel en heel heel misschien als ik ook wilde soms meer dan vrienden. Mijn reactie was dat we dat wel zouden zien en aanvoelen als we elkaar weer zagen..
Ik heb er niet op gewacht want ik leerde mijn ex kennen. Die jongen probeerde ik uit mijn hoofd te zetten, want een relatie wilde hij niet en ik wilde niet voor altijd maar wachten... Wellicht had ik dat wel moeten doen .
Met mijn ex had ik 1.5 jaar en het was een top relatie, hadden toekomst plannen, maar meneer ging vreemd. Ik was er kapot van. Die leuke jongen appte ik heel af en toe nog steeds en hij vroeg hoe het ging en al. We spraken af en hadden weer film met meer... Het voelde niet verkeerd, het voelde goed en fijn. Zoals het zou moeten en toch gaf de jongen aan dat hij nog steeds geen relatie wilde.. Juist! Prima. zei ik...
Toen hij weg was kreeg ik weer spijt. Waarom voelde ik iets voor iemand die mij niet wilde of die er niet klaar voor was. Moest ik wachten of niet? Ik wist het niet.
Na een half jaar single ontmoette ik weer iemand waar het mee klikte. Kreeg weer een relatie, maar contact met die jongen verdween nooit helemaal. Het bleef vaak alleen bij appen...
Mijn relatie liep niet en uiteindelijk durfde ik hem om advies te vragen.
'Ik kan jou toch beschouwen als een vriend?' vroeg ik de jongen. Hij zei: 'Ja, wat is er dan?'
Ik vertelde toen het hele verhaal over dat het niet lekker liep en ik het uit wilde maken, maar niet goed wist hoe. Hij gaf mij advies en luisterde echt naar mij. Maandje later was het uit (toen had ik pas alle moed bij elkaar om het te melden en toen was er ook pas gelegenheid voor een fysiek contact).

Was ik weer single en die leuke jongen die wilde nog steeds geen relatie.
Wel kreeg ik steeds meer kleine details van waarom wellicht niet.
Hij had een donkere periode gehad en was er nog niet overheen. Hij zat niet lekker in zijn vel. Wilde eerst voor werk/ carrière gaan en dan pas een relatie, maar werk/ carrière liep steeds anders dan hij hoopte. Het koste moeite en die donkere periode bleef soms terug komen.
Al die kleine stukjes begreep ik maar al te goed. Ik snapte ze helemaal en wilde hem ook niet pushen etc. Ik wilde er voor hem zijn en zei ook dat als hij wilde praten hij mij wist te vinden. Dat deed hij alleen nooit.

De gesprekken werden weer minder en korter. Hoorde weer een tijd niet van hem en soms reageerde hij ook gewoon niet op mijn berichten. Na gesprekken met vriendinnen (2018-2019) besloot ik dat ik er geen aandacht meer aan wilde besteden en in 2019-2020 was ik er zo klaar mee dat ik besloot dat hij voortaan maar als eerst moest appen. Als ik het deed reageerde hij vaak gewoon NIET! irritant.
ondertussen probeerde ik door te gaan met mijn leven en een toekomst op te bouwen met iemand..
Nou in mijn eerdere berichten lees je hoe dat in 2020 verliep, NOT!
Stalker is nu minder aan stalken, gelukkig. Blijft wel nog om de dag appen, maar daar kan ik mee leven. Het zijn geen dreigementen meer of vragen om te komen en te bellen. Het blijft bij 'hee hoe gaat het en hoe was je dag.' Hoorde laatst ook dat hij iemand op het oog had en dat was ik niet. Dus duimen voor Stalker dat die meid hem ook ziet zitten..

Betreft de leuke jongen, zag ik al een aantal weekenden, via snapchat (ik ben nu stalker XD) dat hij op een plek zat waarvan ik toevallig wist dat er geen vrienden of familie woonde.
Ik begon mij af te vragen wat hij elk weekend daar deed en begon te denken dat misschien zijn moeder was verhuist (gescheiden ouders). Tot vandaag...
Ik zag op Facebook ineens, toevallig, een bericht voorbij komen waarin hij een meid had getagd waarvan ik wist dat ze geen van zijn goede vrienden of familie was... Toen ik haar profiel open klikte viel alles op zijn plek. Leuke jongen heeft een relatie en is elk weekend bij haar..
En nu loop ik te huilen! Krokodillentranen en snottebellen.
Waarom? Omdat ik na 6 fucking jaar altijd hoop heb blijven houden. Al die appjes en al die keren dat we afspraken (1x in jaar, soms 2x).
Het voelt tegelijk egoïstisch, omdat ik ook door ben gegaan met mijn leven. Ik ook relaties had.
Toch doet het pijn, omdat het voelt als of hij gewoon nooit een relatie met mij wilde hebben. Daardoor voel ik mij weer gebruikt al die keren...
6 fucking jaar kreeg ik die jongen niet uit mijn hoofd, heb ik hoop gehouden. Had ik voor hem gekozen en mijn exen gedumpt in die tijd en nu nog. 6 jaar heb ik gehoopt en vandaag voelt het als of al die hoop is verloren.

Had ik moeten wachten?
Heb ik ergens een verkeerde keuze gemaakt?
Heb ik iets gedaan waardoor die niet met mij wilde?
Ik voel me zo hopeloos verloren op het moment dat ik aan al mijn acties ga twijfelen van begin tot nu..
Had ik hem ergens moeten vertellen hoe ik mij voelde en wat ik voor hem voelde?
Wilde hij dat weten of was ik hem dan helemaal kwijt geweest?
Nu is het in iedergeval te laat.. Hij heeft een relatie.
Misschien moet ik nu eens de gene zijn die geen relaties neemt en 6 jaar alleen maar voor zijn carrière gaat en soms Netflix&Chill (sexy manier) met mensen van tinder...

Ze zeggen toch dat als het voor bestemd is het ook zo zal zijn..
ben ik bereid om nog 6 jaar te wachten en te hopen..
Voor hem?

Wellicht wel..
Maar nu eerst maar eens van het gebroken hart afkomen..
GVD!

Dagda, vrouw, 27 jaar

• Feather__ woensdag 20 januari 2021 10:47
  Ik heb ook zo'n jongen in mijn leven gehad, hell zelfs 2. Beide wilde wel daten en "leuke dingen" doen maar een relatie? Nee, niks voor hun want : insert reden.
  
  Nu was het bij jongen 1 heel lastig. We vonden elkaar echt leuk en de date was ook heel leuk maar ik wilde een relatie en geen fuckbuddy. We hebben nog heel lang een soort van "het is niet niets maar ook niet iets" gehad. Uiteindelijk heb ik hem los gelaten en kwam ik er een jaar later achter dat hij een vriendin had. Toen was hij er dus wel klaar voor en lang heb ik gedacht had ik misschien?
  
  Bij jongen 2 had ik het vrij snel door dat het zoals jongen 1 was en toen had ik daar al geen zin in dus jongen 2 heb ik vrij snel los gelaten. Hij wilde echt alleen maar sex. Maand of 3 later had hij een vriendin terwijl hij daarvoor geen relatiemateriaal was.
  
  Soms ontmoet je van die mensen maar die gaan je niet gelukkig maken. Laat het los en kijk naar de toekomst. Ooit kom je iemand tegen die jou helemaal wilt met alles erop en eraan. ❤
• AdamsEva woensdag 20 januari 2021 10:56
  Een jongen houdt een meisje zes jaar (!) lang aan het lijntje. Hij gebruikt haar begripvolle aard om haar stand-by te kunnen houden. Je weet immers nooit dat je eens zonder valt, dan heb je haar tenminste nog. Allemaal terwijl hij een relatie met een ander heeft, die vast ook van niets weet.
  
  Wat zou jij zelf dit meisje adviseren?
  Zou jij haar zeggen dat ze nog langer op hem moet wachten?
  
  Het lijkt wel alsof je op mannen valt die je graag bedriegen.
  
  In mijn ervaring is het zo dat als de ander contact wil, die contact maakt. Als de ander jou wil zien, dan maakt die daar tijd voor. Doet die persoon al die dingen niet, dan heeft die simpelweg niet zo veel interesse in jou.
  
  Dat is hard om te verteren. Steek echter niet nog meer energie in een fout puur en alleen omdat je er al zoveel energie in gestoken hebt. Ik begrijp je pijn heel goed en je gevoel niet belangrijk te zijn. Ik begrijp heel goed dat je de schuld bij jezelf gaat zoeken. Het zijn meisjes als jij die steeds ten prooi vallen aan zo'n weinig scrupuleuze mannen. Juist omdat je je alle schuld op jou neemt, hen volledig ontziet, altijd beschikbaar blijft en meer zelfs: hen gewoon zelfs hondstrouw blijft. Je stelt je op die manier open om hun speelbal te zijn. Je laat het met open ogen toe dat je ze openlijk bedriegen.
  En ook dit is niet jouw fout. Het is niet jouw schuld.
  
  Je klinkt als een heel lief meisje met ontzettend veel te bieden, maar met weinig geloof in jezelf en wat jij waard bent. Laat een andere al dat moois in jou niet verpesten. Jij bent het wel waard. Je moet dat vooral eerst zelf vinden dat dat zo is, denk ik..
• Dagda woensdag 20 januari 2021 13:38
  @AdamsEva ik heb het er ook over gehad met mijn moeder. Die gaf aan dat ik misschien niet goed duidelijk had gemaakt wat ik zelf wilde. Dat ik in begin open stond, maar ging twijfelen of ik het echt wilde (een relatie) en dat ik daardoor gesloten over kwam en dus verkeerde signalen gaf... Het dus al verpesten voor het begonnen was. Misschien dat deze jongen daarom zo iets had van nou... dan maar..
  Wellicht dat ik daarom zo'n makkelijke prooi ben voor bedrieglijke mannen, terwijl zij niet eens echt bedrieglijk zijn...
  Zelfs nu vraag ik mij sterk af wat ik nou eigenlijk wil. Want een relatie lijkt me zo fijn (met de juiste persoon), maar ik weet niet of ik er na alles klaar voor ben om straks wellicht weer een gebroken hart te hebben...
  
  @Feather_ jeetje twee van zulke mensen. Ik vind een al een hell. Maar herken je verhaal van jongen 1 heel goed.. Hoe heb jij los gelaten? Want Jeetje wat is dat verschikkelijk moeilijk! Vooral omdat ik dacht dat ik al los gelaten had (toen hij maar als eerste weer moest gaan appen en dan nooit reageert).
• Feather__ woensdag 20 januari 2021 15:14
  Met heel veel moeite
  Ik besefte dat het echt niks voor mij was en dat hij me dus ook niet kon bieden wat ik wilde.
  Heb toen heel rigoureus het contact afgebroken. Ik wist ook alleen maar dat hij dus wel iemand had omdat ik op zijn Twitter keek
• knowthyself woensdag 20 januari 2021 18:23
  Bij zulke jongens voegde ik er altijd aan toe dat ze met MIJ geen relatie wilden. Voor mijn eigen duidelijkheid.
  
  Sure er is altijd a time and a place, donkere periodes, et cetera, maar ik sloot nooit uit dat ze wel met een ander een relatie zouden beginnen.
  
  Is dat gebruiken? Is het aan het lijntje houden? Hij was er duidelijk over dat hij niets serieus wilde. "Misschien wel meer dan vrienden."
  
  De meeste mensen zijn er echt niet goed in om te weten wat correct is in deze tijden zonder keiharde grenzen tussen mannen en vrouwen en "seks alleen na het huwelijk". Daarom moeten we onszelf beschermen. Niet bitter en cynisch worden, gewoon kijken naar daden en niet verwachten en hoop hebben. Schuldig zijn om je eigen daden.
  
  If it happens, great. Superromantisch natuurlijk. Zo niet dan... Niet.
• knowthyself woensdag 20 januari 2021 18:26
  Hoe dan ook... Onnodig liefdesverdriet is het niet. Je hebt het. Je voelt het. Dus het is nodig. Huil uit. Rouw om wat had kunnen zijn. Sterkte.
• Dagda vrijdag 22 januari 2021 22:10
  @knowyourself ik denk dat in het eerste stukje van jou reactie de key zit. Hij wil geen relatie met MIJ. Waarom? Dat is dan de volgende vraag, maar als antwoord erop zeg ik zelf dan dat ik niet dezelfde gevoelens had voor mij als ik voor hem of dat ik niet de toekomst kenmerken had die hij wel had.
  Voor hem was het dus de nee, dan niet. En ik denk dat ik dat inderdaad nu ook moet accepteren. Het is een NEE al 6 jaar dus zal wellicht ook nooit een JA worden.
• knowthyself zaterdag 23 januari 2021 01:22
  Je kunt het.
  
  
  (PS -
  Of het wel of niet zou kunnen... "Zou kunnen" is zo gemeen.
  
  Ik vind het gevoel van wachten op iets wat zou kunnen echt verschrikkelijk. Of dat op iemand op mij zou wachten. Jarenlang. Het houdt mensen tegen om hun leven volledig te leven.
  
  Er is een jongen waar ik soms aan denk, zou het iets geworden kunnen zijn? Was ik te hard? Ongeduldig met zijn emotionele ontwikkeling?
  
  Misschien. Maar ik zag mijn partner bijna 6 jaar geleden en dacht: dit KAN. En hij is er voor me, nu. En of hij nou de Ware is voor mij of niet, we zijn er voor elkaar, we leren van elkaar, we groeien. Ik vergelijk hem niet. Dat zou ook oneerlijk zijn, een vergelijkenis met een Hypothetische Zou Kunnen.
  
  En die andere hypothetische persoon, als we elkaar ooit tegenkomen, beiden single tegelijkertijd en zonder andere complexe gedoe eromheen, dan is dat zo. En zo niet, dan niet.
  
  Je weet gewoonweg niet wat er morgen gaat gebeuren, maar ik vind het belangrijk om alles uit mijn ervaringen van NU te halen. (ook al is dat met mijn constante meta geanalyseer lastig haha)
  
  Ik oordeel niet, ik deel alleen maar hoe ik ernaar kijk. Voor het geval je er iets aan hebt.)

• O 16 mrt 2023 Elke keer weer.   ( 2 )
• O 30 sep 2022 En daar gaan we weer...
• O 25 jun 2022 Na een keuze nog eens de boel op zijn kop   ( 2 )
• O 15 jun 2022 Keuzestress banen   ( 2 )
• O 30 mei 2022 Keuze maken / intiuïtie   ( 1 )
• O 15 mei 2022 De ongemakkelijkheid
• O 10 apr 2022 Nee zeggen   ( 1 )
• O 10 apr 2022 Alles op een rijtje - twijfels   ( 1 )
• O 05 apr 2022 Trek het niet...
• O 22 feb 2022 Thuiszitter terug aan de slag
• O 15 feb 2022 Thuiszitter
• O 30 dec 2021 Lief Hart
• O 06 nov 2021 Voelen ze het aan?   ( 1 )
• O 21 okt 2021 Jaloers..
• O 19 okt 2021 Birthday