Nat kussensloop
        
Wat doe ik... 
Ik hoor te slapen. 
In plaats daarvan 
denk ik aan jou. 
Jouw verdriet, 
het verlies van een kind. 
Zes jaar en nog zo kwetsbaar. 
Zich van geen kwaad bewust. 
Ik zie hoe het verdriet 
jou meevoert en ik hoop 
dat je het eens achter je 
kunt laten. 
Dat je het een plekje 
kunt geven...... 
Hij zorgt voor haar, 
zodra je dat aan Hem 
over kunt laten, 
kun je er mee 
leren leven. 
Maar wie ben ik 
om dat te zeggen! 
Het verscheurt ook mij 
van binnen. 
Ik zo blij met mijn zoon, 
jij zo verdrietig om je dochter 
en dat allemaal op één en dezelfde dag! 
Een grotere tegenstrijdigheid 
bestaat er volgens mij niet. 
Als de gedachte mij al zo beroerd, 
wat zal het dan voor jou betekenen? 
Alleen jij weet dat. 
Ik hoop echt dat je het 
een plaatsje kunt geven, 
zodat het niet meer een 
alles verterend vuur is 
in je binnenste. 
     Isa, vrouw, 54 jaar
    
    Isa, vrouw, 54 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende