mijn ex

Ik moet echt van me afschrijven. ik gebruik gaan hele namen hierin, omdat k niet weet wie het wel en niet zal lezen.

Ik leerde D kennen rond mijn 15e. We zaten samen in het zelfde stapgroepje. Op onze 17e begon onze relatie. En iedereen waarschuwde me maar ik wilde niet luisteren. Ik was verliefd en keek met blinde ogen naar hem. hij was opdat moment mijn prins op het witte paard en geloof me we hebben echt hele leuke tijd ook gehad. Het begon met kleine dingen vrienden die niet meer goed waren. En wat deed ik, ik zette ze aan de kant.

Langzaam aan werd het steeds erger. Hij begon voor mij te bepalen met wie ik wel en niet om mocht gaan. Werd in eens boos en ik niet begreep waarom en als ik het hem vroeg dan bleek dat er een of andere jongen naar me had gekeken die ik niet eens kende en waar hij boos om was. In het begin vond ik het wel schattig en dacht ik ach wat lief hij is ergens een beetje jaloers. Maar ook dit werd erger ik mocht me alleen ma opmaken als hij toestemming gaf.

Ook begon hij vaker te drinken en begon stiekem drugs te gebruiken. Hij dacht dat ik het niet wist. We kregen een kind samen en ik hoopte dat het beter zou gaan dat hij zou veranderen. Maar helaas het werd erger. Het bleef niet alleen bij normale ruzies hij begon te slaan en er kwam ook psychische mishandeling bij. Zo erg dat ik een eetstoornis ontwikkelde niemand meer om me heen had. En totaal geissoleerd leefde. Ik werd geleefd. Als hij zei dat ik me moest opmaken dan deed ik dat als ik het niet mocht dan deed ik het niet. Zijn wil was wet. Ik had geen vrienden niemand om me heen om me te uiten.

En ja ik weet wat jullie denken was bij hem weggegaan en hoe graag ik dat ook wilde het ging niet. Als ik zei dat ik wegging dan dreigde hij met zelfmoord en hij had al een brief klaar liggen voor onze dochter waarin hij mij de schuld ervan gaf.

en ik wilde alles doen voor me meisje en haar niet zonder vader door het leven laten gaan. Pas toen hij voor de zoveelste keer werd opgepakt en dat voor de ogen van onze dochter en nadat k alles had gedaan om hem vrij te krijgen en ik weer klappen kreeg omdat k volgens hem niet had gedaan wat hij van me verwachte was dat de druppel en heb ik hem de deur gewezen.

Ik heb nog heel lang aan mezelf moeten werken en dat doe ik nog steeds. Ik ben me eetstoornis grotendeels de baas. Maar voel me nu zo dom dat ik me zo heb laten lijden door een man/ jongen. 7 jaar van me tijd alleen maar geprobeerd te overleven. Hoe heb ik mezelf zo mee kunnen laten slepen.

Ik wilde dit delen met totaal vreemde omdat bekende alleen maar aangeven Ik heb het toch gezegd en ja ik weet ze hebben het gezegd en liefde maakt blind.

En op dit moment ben ik alweer gelukkig getrouwd en zijn er ook al heel wat jaartjes voorbij sinds dit is gebeurd. Maar het zit me nog steeds dwars

Mochten er vragen zijn stel ze. Ik kan niet altijd gelijk antwoorden maar ik zal me best doen