Mag jij er zijn?

Vandaag ben ik druk geweest met begeleiden en ondersteunen van leerlingen, heb ik vergaderingen gehad en huiswerk na gekeken.

Eigenlijk wilde ik aan mijn eigen taken werken, maar daar is het (nog) niet van gekomen.
5 uur non stop helpen en eten naar binnen proppen tussen door is geen pretje, maar ik doe het met liefde, want het is mijn (droom) baan.

Nu heb ik even een pauze en sla ik een tijdschrift open. Het artikel schreeuwt al zijn aandacht met de kop 'mag jij er zijn?'

Ik besef me dat ik in mijn hoofd automatisch antwoord met 'nee, naja weet ik eigenlijk niet.'
Daarna lees ik het artikel, over een man die veel piekerd, depri en vermoeid is en kort verslaafd aan drugs is geweest.
Zijn verhaal was mij bekend, alleen was ik meer van de drank.
De rest van het verhaal herkende ik ook wel. En ineens begin ik te huilen.

Ik heb mezelf nooit op nummer 1 gezet.
Ben altijd bezig met anderen en anderen een plezier te doen.
Het zette mij aan het denken over wat mijn krachten zijn, waar mijn sterkte in zit.
Over hoe ik mezelf even op nummer 1 kan zetten, ook in de tijden van nu.

Een nieuw doel.
Werken aan mezelf is nu veranderd in ik op nummer 1.
26 mrt 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Dagda
Dagda, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende