London calling!

Londres m'appelle...

Een paar weken geleden vroegen de leerlingen of ik mee ging naar Londen, met de school. Maar dat is al jàren het voorrecht van een paar leraren Engels, en ik geef nu eenmaal Frans...foute taal hè, om naar Londen te reizen! Bovendien denk ik dat het schoolhoofd me te jong/te vrouwelijk/te blond/te zacht vindt om me mee te sturen met een bende mannen... hij mompelde zoiets van "wat er allemaal kan gebeuren in zo'n wereldstad". Kortom, ik mocht niet mee. Jammer, maar geen ramp. Ik was de hele Londenreis al een beetje vergeten. Gisteren werd ik plotseling toch gevraagd, omdat er een collega om persoonlijke redenen niet mee kan.... Mijn antwoord is natuurlijk JJJJJJJJJJAAAAAAAAAAAAAAA !!! Ik ben echt wel blij met het vooruitzicht. Het zijn maar vier dagen, maar ik vind het geweldig want ik heb nog nooit voet op Engelse bodem gezet. (ah nee, ik reis altijd naar Frankrijk, hehe) .

En dan nu mijn angsten: ik vind de oversteekboot griezelig, ik hoop dat de leerlingen zich niet de hele tijd lazarus zuipen en ik ben bang om de weg kwijt te raken ...brrr ik wil me gewoon een beetje amuseren!!! De leerlingen die meegaan zijn eigenlijk wel leuke mensen, vind ik, dus volgens mij kan het gewoon niet stuk. En ik zal goed voor hen zorgen. De directeur hoeft zich geen zorgen te maken.

Inmiddels is het lekker weekend, en wil ik chillen, de school even vergeten en mijn boek uitlezen. Ciao.