Leren? Neh..
Leren, leren, leren, wat een ellende.
Na al 3x te zijn afgewezen op verschillende scholen kan ik wel zeggen dat mijn motivatie niet meer is wat het geweest is. Het leren wat ik nu doe is om me voor te bereiden op de selectiedag van de volgende school.
Af en toe vraag ik me het wel eens af hoor, gaat het überhaupt nog gebeuren? Ik dacht dat 3x scheepsrecht was, toch? Maar ja, wat doen we eraan?
Dus hier zit ik dan, voor de zoveelste keer met mijn neus in de boeken. Wetende dat het wel weer voor niets zal zijn geweest.
Begrijp me niet verkeerd, dit is geen zielig gejammer of een vraag naar mensen die me vertellen dat ik het wél kan. Uiteindelijk komt alles natuurlijk wel weer goed, met of zonder diploma. Ik heb mezelf dus ook voorgenomen dat dit mijn laatste poging is om aangenomen te worden. En anders vind ik mijn weg wel in het bedrijfsleven.
Het heeft natuurlijk ook met mijzelf te maken; ik bedoel, het is niet alsof er voor mij een Playstation mn naam roept en naast me mijn telefoon naar me lacht...
Concentratie Donna, nog een paar dagen en dan ben je er vanaf.
Oh god dan zie ik in mijn linker ooghoek dat er nog een Netflix pagina open staat op mijn scherm. Het is zo lastig.
Ik ben gewoon gelukkiger als ik een film kijk dan als ik naar een alinea van een hoofdstuk kijk. Logisch, lijkt me.
Verantwoordelijkheid noemen sommigen het. Iets stoms moeten doen, dat mijn toekomst in handen heeft of iets leukers waar ik niets aan heb. Tja om heel eerlijk te zijn kies ik meestal voor het leuke waar ik niets aan heb.. En ik denk dat ik niet de enige ben. Of wel?
Ik ga nu namelijk weer iets leuks doen terwijl ik mijn verantwoordelijkheden laat liggen.
Ik ben me ervan bewust en ik kan er niet wakker van liggen.
Ik ben ook nog jong, laat mij genieten voor mijn leven begint.
Na al 3x te zijn afgewezen op verschillende scholen kan ik wel zeggen dat mijn motivatie niet meer is wat het geweest is. Het leren wat ik nu doe is om me voor te bereiden op de selectiedag van de volgende school.
Af en toe vraag ik me het wel eens af hoor, gaat het überhaupt nog gebeuren? Ik dacht dat 3x scheepsrecht was, toch? Maar ja, wat doen we eraan?
Dus hier zit ik dan, voor de zoveelste keer met mijn neus in de boeken. Wetende dat het wel weer voor niets zal zijn geweest.
Begrijp me niet verkeerd, dit is geen zielig gejammer of een vraag naar mensen die me vertellen dat ik het wél kan. Uiteindelijk komt alles natuurlijk wel weer goed, met of zonder diploma. Ik heb mezelf dus ook voorgenomen dat dit mijn laatste poging is om aangenomen te worden. En anders vind ik mijn weg wel in het bedrijfsleven.
Het heeft natuurlijk ook met mijzelf te maken; ik bedoel, het is niet alsof er voor mij een Playstation mn naam roept en naast me mijn telefoon naar me lacht...
Concentratie Donna, nog een paar dagen en dan ben je er vanaf.
Oh god dan zie ik in mijn linker ooghoek dat er nog een Netflix pagina open staat op mijn scherm. Het is zo lastig.
Ik ben gewoon gelukkiger als ik een film kijk dan als ik naar een alinea van een hoofdstuk kijk. Logisch, lijkt me.
Verantwoordelijkheid noemen sommigen het. Iets stoms moeten doen, dat mijn toekomst in handen heeft of iets leukers waar ik niets aan heb. Tja om heel eerlijk te zijn kies ik meestal voor het leuke waar ik niets aan heb.. En ik denk dat ik niet de enige ben. Of wel?
Ik ga nu namelijk weer iets leuks doen terwijl ik mijn verantwoordelijkheden laat liggen.
Ik ben me ervan bewust en ik kan er niet wakker van liggen.
Ik ben ook nog jong, laat mij genieten voor mijn leven begint.
14 mei 2018
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 14 mei 2018 Leren? Neh..
- O 12 mei 2018 Eerste keer ( 3 )