Je bent er niet meer

Gisteravond, ben ik naar mijn tante, nichtjes en neefjes toegeweest.
Om te condoleren.
Mijn tante zat als een ingezakt vrouwtje in de stoel, traanogen, helemaal in het zwart.
Iedereen was in de weer met zakdoekjes, het was echt een trieste boel,
Het had echt wel impact op me.
En aangezien ik een trauma heb overgehouden aan het 'in de kist kijken bij mijn grootoma' (ze zag er vreselijk eng uit) had ik al tegen mijn ouders gezegd dat ik niet wilde kijken.
We kwamen de woonkamer in en ik had niet gezien dat die kist er stond met mijn oom erin, normaal zetten ze die op de slaapkamer dacht ik, ik keek naar die wenende mensen, gaf ze een hand, kuste ze, en ineens viel mijn blik op mijn oom.
Die blik was ook heel snel weer weg, ik wilde het niet zien.
Ik had de kist niet gezien, en plots viel mijn oog erop.
Die arme man, stond nog in de bloei van zijn leven en is zomaar weggegaan.
Zijn aorta is gescheurd, hij is helemaal opengehaald.
Hij heeft thuis een uur liggen kermen, op de grond, en wat heeft de huisartsenpost tegen de ambulance-medewerkers gezegd? Er was geen spoed bij.
Wat nou geen spoed? Als ze er binnen een halfuur waren geweest, was hun man, vader en opa er nog, en mijn oom!

Waarom?! verward



Dit stukje hieronder had ik gisteren al geschreven:

Gevangenen zitten in de cel.
Parkietjes in een kooi. Hoeren achter het raam.
Vissen in het water. Apen in bomen.

Maar jij bent in de hemel, dat weet ik zeker.
Jij was zo overtuigd door het woord van God, en ook
al heb ik een andere geloofsovertuiging dan jou,
ik weet dat jij veilig bent, en dat jij nu vanuit de wolken,
je vrouw, je kinderen en je eerste kleinkinderen beschermd.
Zomaar is het leven je vanmorgen door je vingers geglipt.
We zullen je nooit vergeten.

Rust in Vrede, Ome J. 20-02-08
21 feb 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Trendenza
Trendenza, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende