Intro

Maandag begint de introductie voor het HBO. Een dag waar ik lang naar uit heb gekeken. Ik heb vorig jaar de beste introductie gehad die je kon wensen. Nieuwe vrienden leren kennen, veel lol gemaakt en natuurlijk de mooie stad leren kennen. Dit jaar heb ik me dus ook opgegeven met mijn groepje dat ik vorig jaar met de intro heb leren kennen om intro mama's en papa te worden.
Dit hebben we aan het begin van de vakantie moeten doen, we hadden het er al gelijk na onze eigen intro over. Volgend jaar gaan we dit met z'n allen doen, wij gaan onze intro kindjes de beste intro geven. We gaan er samen voor zorgen dat ze de stad leren kennen en dat ze een groepje over houden net zoals wij dat hebben gehad.
Ik heb deze dagen al meteen in mijn agenda gezet, zo veel zin had ik er in. Na Sunny Beach nog een weekje de intro van de Universiteit afwachten en dan was het eindelijk aan ons. De intro van het HBO begint.
Maar nu de dagen steeds dichterbij komen, zie ik er steeds meer tegen op. Ik ben aangewezen als contactpersoon van mijn klas. De appjes komen allemaal binnen en ik moet een groep aanmaken en zet iedereen in deze groep. De intro komt dus steeds dichterbij.

Nu is het zaterdag, dat betekent dat de intro over twee dagen begint. Wie mijn verhaal over Sunny Beach heeft gelezen, weet wat ik daar heb meegemaakt. Nu ben ik niet zo iemand die ergens lang mee zit, maar toch. Ik merk dat ik me druk maak. Ik heb zin in mijn intro, maar ben ook bang. Ik ben bang dat me hetzelfde gaat over komen als in Sunny Beach. Ik ben er gewoon ziek van.

Ik voelde me al een tijdje niet helemaal fit. Om heel precies te zijn 1,5 week. Gewoon een beetje verkouden en slecht slapen, niks ergs. Maar nu de intro steeds dichterbij komt begin ik buikpijn te krijgen en hoofdpijn. Deze trekt niet weg. Ik lig al de hele dag op bed of op de bank. Ik eet slecht of niet. Ik wil dit gevoel niet hebben. Ik heb dit nooit echt gehad.

Ik ben nu ook zo iemand die niet af gaat zeggen, want ik moet alles weer oppakken na die week. Dus ook weer leren uitgaan en me geen zorgen te maken of jongens aan me gaan zitten op plekken waarvan ik niet gediend ben. Toch begin ik het gevoel te krijgen dat dit een beter idee is. Dan ben ik zeker veilig.

Ik weet niet goed wat ik moet doen of moet zeggen. Ik heb in Sunny Beach een aantal keer huilend aan de telefoon gezeten met mijn vriend. Hier hebben we het samen over gehad. Hij vond het fijn dat ik hem belde en mijn gevoel bij hem uitte, maar hij vond het ook moeilijk daar te hebben zitten en niks te kunnen doen dan te zeggen dat hij er voor me is.
Toch wil ik dit soort dingen niet voor hem verzwijgen, maar ik wil hem ook niet ongerust maken. Hij kan namelijk weer niks voor me betekenen dan er alleen voor me zijn. Ik vind dat alleen al fijn, maar ik weet dat het voor hem lastiger is.

Ik heb vandaag wel besloten dat ik maandag gewoon na school ga en mijn intro kindjes een leuke week ga verzorgen, maar zodra ik me ook maar een beetje niet veilig voel tijdens mijn intro ga ik naar huis. Ik weet dat ik me er over heen moet zetten, maar ik ben gewoon bang. Zo bang dat ik nogmaals een nare ervaring ervaar. Ik ben namelijk iemand die graag uitgaat en vind het gewoon klote dat mensen mijn gevoel van uitgaan zo hebben verpest.