het zwarte gat (gedicht)
        
je zit daar maar, 
in een hoekje weggekropen 
voor je uit te staren 
geen fit meer 
je droomt steeds weg, 
over waarom het bij jou moest gebeuren 
je zwijgt terwijl je altyd luidruchtig en grappig doet 
stille jij 
steeds blij, 
maar je bleef alles opkroppen 
een straatje zonder einde 
geen weg terug 
Je valt, 
en hebt het gevoel dat je blijft vallen 
maar meisje, zodra ik kan 
trek ik je uit dit diepe zwarte gat. 

 
    
    
    slayer, man, 35 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende