Het is terug

Ik baal echt..

Je wil niet weten hoe hard..

Mn nachtmerries, die zo ver gaan dat ik wakker wordt in een paniek/hyperventilatie aanval..

Vanochtend dus weer.. Tranen over mn wangen en het lijkt alsof ik gerend heb..
1 ding weet ik zeker, ik heb mezelf beloofd om nooit te rennen..
Maar vannacht was het weer zo ver..

Een kwartier weer nodig gehad om mezelf rustig te krijgen..
Gelukkig sliep mn dochter nog.. Mn mannetje was al weg..

Ik baal echt..

Ik moet echt op mn tellen passen.. Nog niet eens helemaal voor mezelf, maar vooral voor mn dochter.. Ze heeft me nodig.. en ik haar..

Het is te druk in mn hoofd.. Ik overzie het even niet meer..
Het gemis van mn moeder is zo heftig momenteel.. Het slijt niet, het wordt niet minder..
Iedere dag wordt het meer..
Mn hoofd loopt ook over van gebeurtenissen van de afgelopen jaren, nog voor de geboorte van mn dochter.. Mn zwarte periode..

Mn vriend maakte me gisteren ook al wakker, die dacht dat het niet goed met me ging..
Ik was aan het dromen.. Maar door mn zwangerschap, de nachtvoedingen en de gebroken nachten heb ik heel lang niet diep geslapen..

Ik hoop oprecht dat dit maar 2x was en ik vannacht weer goed slaap..

Anders heb ik nog iets te verwerken ben ik bang...


Fijn weekend MD,

Liefs,

Polaris*