Gevangen in jezelf

Zwijgend zit ik voor me uit te turen, mijn gedachten maken overuren.
Huilend, een prop in mijn keel, het word me allemaal eventjes teveel.
Allerlei gedachtes die zich in mijn hoofd maar blijven binnendringen,
wist ik maar hoe ik ze kon bedwingen.
Waarom doet het leven toch zo'n zeer?
Waarom ben ik al tijden mezelf niet meer?
Wat is er toch in hemelsnaam met mij aan de hand?
Het lijkt wel of ik van de top in de afgrond ben beland.
Toch blijf ik steeds maar weer op verbetering hopen.
Soms weet ik niet eens meer mijn reden van bestaan,
en moet ik vechten voor de kracht om er mee om te kunnen gaan.
Ik wil zo graag de wijde wereld weer in,
maar met dit gevoel heeft dat gewoon geen enkele zin.

Ik voel me gevangen in een web van verdriet.
Wil het niet uiten, wil niet dat iemand het ziet.
Mijn hartje krimpt samen, een brok in mijn keel.
Ik probeer het te dragen maar soms word het me teveel.
Mijn hartje gaat op slot, want zou ik het uiten,
dan ga ik kapot.
09 mrt 2008 - bewerkt op 09 mrt 2008 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Trendenza
Trendenza, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende