Gedicht
        
Angstschreeuw 
badend in jouw zweet
lik het bloed van je gezicht
luister naar de stemmen
schor fluisterend om hulp
een kind strekt haar armen uit
naar de zon die is verdwenen
ondergegaan met jouw zachte handen
reikend naar donker verlangen
met je vingers 
kun je mijn huid bevoelen
onderbroken in een angstschreeuw
de kreet van het litteken dat je achterliet
op een datum die niemand
zich lijkt te herinneren
en dan zie ik je ogen 
onvoorspelbaar, donker
en daarin wil ik niets
dan schaamte zien
maar je lippen krullen zich 
als je vingers
die zich sierlijk 
om mijn schaamte sluiten 
    
    
    Toril, vrouw, 34 jaar
 
 
 
        Log in om een reactie te plaatsen.
 
        vorige
    volgende