Even in het nu

Morgen over een week beginnen de bestralingen, dat is elke dag een dubbele shift, omdat beide kanten moeten een kwartier, ik red het waarschijnlijk niet om het gat te dichten waar ik nu ben in het verwerking dagboek met terugwerkende kracht en je schijnt naarmate, de bestralingen vorderen steeds vermoeider te worden.

Ik hou niet van cliffhangers, maar ik moet alles in mijn tempo doen. Mijn dagelijkse energie is nog niet je dat. En dat krijgt zo weer een opdonder.

Dat is ook de reden dat ik de reacties, uit heb staan, ik heb geen energie om terug te reageren, laat staan bij een ander te lezen.
Ik kan gewoon niet geven.

Misschien dat het meevalt met de bestralingen, dat ik gewoon door kan en anders komt er een radiostilte van 3 weken. Vanaf 18 okt.

Ik schrijf het dagboek voor mijn verwerking, therapeutisch, en mocht de kanker terug keren in de toekomst, dat ik weer kan kijken, waar ik op moet letten. Ik vermoed als dit traject voorbij is, ik het heel snel wil vergeten, en ik ben zelfs bang dat ik dit dagboek niet af maak, OMDAT ik het zo graag wil vergeten en weer kan leven, zonder geleefd te worden.

Nou dat dus..