De moed voor de losbreking

Ik denk dat ik niet eens erg hard lieg als ik zeg dat ik erg dichtbij een wegloopactie zit.
Niet per se weglopen als een zestien jarige die haar eigen weg wil kiezen, maar weglopen
bij álles vandaan. Het enige wat me echt zeer doet is mijn vriendinnetje, mijn opa en de
wetenschap dat ik dan alsnog opnieuw zou willen/moeten studeren omdat ik nu studeer
wat ik wil maar mijn papiertje nog niet heb.
Ik wil feesten, bier en wijn door elkaar heen drinken, dansen met vertrouwen, mijn mooie
lichaam laten zien, mijn glimlachende gezicht met mensen delen. Ik wil los.

En het feit ligt er, dat het gaat gebeuren. Het is enkel nog de moed die aangevuld moet.
De moed om de daad bij het woord te voegen.

23 sep 2012 - meld ongepast verhaal

Past&Today, vrouw, 34 jaar

Gewoon ik zondag 23 september 2012 12:36
Onthou dat er in principe op je 21e niemand meer is die je 'vast kan houden'. De realiteit voelt vaak anders aan, maar jij bent zelf vrij om je leven te kiezen zoals jij het wilt. Je hebt een hoop sprongen vooruit gemaakt. Ik wacht stiekem op het moment dat je ook de (grote) stap zult nemen om voor jezelf te kiezen en weg te gaan, naar een plek waar je je vrijer zult voelen. Ik weet ook dat dat moment gaat komen, maar je moet er klaar voor zijn.

Denk maar aan de tekst van het zoete maar toch erg mooie nummer 'Gabriella’s Song – As It Is In Heaven' waarvan ik je ooit de tekst stuurde. Jouw leven is van jou.
Gewoon ik zondag 23 september 2012 12:38
En met 'weggaan' bedoel ik niet weggaan van je geliefden en je studie. Ik bedoel weggaan van de plek waar je vastgehouden wordt en waar je eigenlijk niet jezelf kunt zijn.
Mia. (opgeheven op 28-12-2012) zondag 23 september 2012 12:45
Wat GI zegt, ik hoop eigenlijk ook al een aantal jaar dat je gewoon voor jezelf kiest. Zorg voor een omgeving waar je je veilig en geliefd voelt. Dat wil inderdaad niet zeggen dat je afstand moet doen van je dierbaren en de leuke dingen in je leven, enkel de dingen die je naar beneden halen en je ongelukkig laten voelen. Op jezelf wonen; dan heb je je eigen plekje en je eigen regels, de vrijheid om je geliefden op te zoeken en je te omringen met positiviteit, maar ook de vrijheid om weg te gaan wanneer iets of iemand negatief is. Ik hoop echt dat eindelijk eens (voldoende) de moed vind om gedachten, woorden, wensen om te zetten in realiteit.
Cnor zondag 23 september 2012 14:27
Jij hebt de moed in je om die stap te zetten.
En die stap zetten betekend niet weggaan van datgene wat je het liefst doet of weggaan van je geliefde, maar het betekend kiezen voor jezelf!
Je eigen plek, helemaal voor jou alleen. Dat zal jou echt goed doen!
Geloof mij maar!
Kies voor jezelf. You can do it!
BabyDuck (opgeheven op 19-6-2013) zondag 23 september 2012 15:23
Ik denk dat als jij eenmaal de stap zet, dat je je af gaat vragen waarom je dat niet eerder hebt gedaan. Natuurlijk zal het lastig zijn omdat je een ommezwaai maakt, maar zoals iedereen hierboven zegt hoef je de leuke en fijne dingen niet te missen. Losbreken betekent niet in Zimbabwe gaan wonen en ALLES achterlaten. In feite zou je een straat verderop kunnen gaan wonen, want jouw leven is van jou en daar hebben anderen niets over te zeggen. JIJ kiest wie er in je leven zijn en wie niet. JIJ kiest wat je doet in je leven.

Ik weet zeker dat je het kunt en dat je heel veel steun zult gaan vinden, misschien zelfs uit onverwachtte hoeken. Het is tijd om voor jezelf te kiezen en ik denk dat je dat stiekem ook wel weet. En het is eng en een grote stap, maar misschien moet je niet wachten tot je de moed hebt gevonden, misschien moet je gewoon dingen gaan regelen. Die moed komt vanzelf namelijk wel.
anouk zondag 23 september 2012 16:55
ik sluit me aan bij de woorden van mijn voorgangers
kruidje zondag 23 september 2012 18:13
Ja lieverd..een snaar kan maar net zolang strak gespannen zijn totdat-ie knapt.
DAT is wat jij nu ervaart. Hoog tijd om er inderdaad wat spanning af te halen.
Op wat voor manier dan ook. En ja ; dat is een grote stap, maar zal hoogstwaarschijnlijk wel zorgen dat je straks weer verder kan met wat je zo graag wilt ; lesgeven, beweging, plezier hebben in wat je doet, gelukkig worden.

Wat hierboven ook wordt gezegd ; niemand kan je tegenhouden, je bent een volwassen vrouw. Natuurlijk, er zal vast wel even wat tegengas komen van thuis,
maar ze moeten er domweg maar aan wennen dat er dingen gaan veranderen.
Breek je los meis. Dat hoeft niet in 1 harde klap als je daar nog niet voor voelt, maar maak een begin. Zo snel mogelijk. Het mag, je hebt er het recht toe!

O 19 aug 2012 Wat ik lastig vind ( 2 )
O 18 aug 2012 Mijn zelfverdedigingsmechanisme ( 1 )
O 12 aug 2012 Nog een vraagteken ( 18 )
O 03 aug 2012 'Echt, het is je eigen schuld' ( 2 )
O 03 aug 2012 Zwemster of een vlinder ( 1 )
O 02 aug 2012 Overduidelijk voor mezelf kiezen ( 2 )
O 27 jul 2012 Het is gewoon weer te veel
O 24 jul 2012 Wie ben ik nu eigenlijk? ( 2 )
O 17 jul 2012 Over de streep ( 3 )
O 17 jul 2012 Wat is de emotie? ( 4 )
O 15 jul 2012 Een week geleden ( 6 )
O 13 jul 2012 Pappa ( 7 )
O 12 jul 2012 Klein beetje verder ( 2 )
O 09 jul 2012 Blik open houden ( 4 )
O 09 jul 2012 Is dit wat ik verdien? ( 7 )

vorige volgende