Bloody Monday

Afgelopen weekend was druk. Op zaterdag met de mensen van de academie van beeldende kunst Mortsel naar een expo geweest in Tours & Taxis. Bangelijk weer, dito gebrouw en expo. Echt super de moeite. Die dag was super snel voorbij. In de namiddag was ik wel ineens steendood.
De dag erop was ik afgesproken met ex-collega's van mijn alleereerste job bij DHL. Ik was toen 22 à 23 jaar, dus dat is vlotjes berekend zo een 28 jaar geleden dat we elkaar zagen.
Ook al was ik moe opgestaan en twijfelde ik aan de date..Het werd echt een super leuke namiddag met veel gelach en plezier.
Het was idd lang geleden dat we elkaar zagen, maar de compliciteit was er duidelijk nog.
Alsof we elkaar nog maar een week geleden hadden gezien.
Het deed echt deugd eigenlijk. Zonder agenda's, zonder schroom, zonder verwachtingen, gewoon plezier maken, bij elkaar zijn, wat rondhossen en genieten van het moment.
Het was echt zalig. Natuurlijk zat het weer mee en dus leek het wel verlof!
Wat iets minder goed nieuws was, is de aanval die zaterdag plaatsvond op Israël.
Toen ik dat allemaal begon te lezen en te volgen, voelde ik echt een immens verdriet in me opkomen, bijna een vorm van radeloosheid. Ook woede! Alsof het om mijn familie ging. Het nieuws ging bij mij door merg en been, wat misschien niet helemaal te rijmen valt met de realiteit.
Ten slotte ken ik er enkel een handvol mensen die ik al bijna twintig jaar niet meer heb gezien.
Misschien was het de brutaliteit van de aanval, misschien herkende ik mij een stuk in die jonge volwassenen die gezellig naar een festival waren gegaan.
"Festival van de vrede" oh ironie. Om vervolgens, neergeschoten, ontvoerd en of mishandeld te worden. Mijn maag keerde letterlijk om als ik de beelden zag.
Zoveel wreedheid? Dat verdient toch niemand? Mensen die gezellig gaan feesten zo koelbloedig opjagen en vermoorden, dat is toch niet te vatten??
Toen er mensen werden vermoord in de Bataclan, stond heel Europa op zijn achterste poten.
Nu hoor en lees je vooral " ze hebben het zelf gezocht" .
Pardon? De Joden hebben het zelf gezocht? Alsof er één goede reden in de wereld bestaat om mensen zo te vermoorden? Zijn die mensen serieus?
Ik was echt geschokt om zulke reacties te lezen.
Zo zie je maar dat de meeste mensen blijven steken in hetgeen ze ooit hebben geleerd op school, in combinatie met hetgeen er in de media komt.
Zelf iets over lezen, of dingen in vraag stellen over een eigen mening vormen, is er niet meer bij.
En dan heb ik het nog niet over de gehersenspoelde pro-Palestijnse staat mensen.
Wat die mensen durven schrijven, tart alle verbeelding.
Dat loont zelfs niet de moeite om daarmee te discussiëren. Dat is sowieso hopeloos.
Verloren moeite.
Die herhalen gewoon wat ze van anderen te horen kregen en zoals altijd is oordelen/veroordelen gemakkelijker dan kritisch na te denken. Om een situatie te vatten, dien je toch al over een vorm van openheid te beschikken dat ze meestal niet hebben.
Als de gemiddelde Vlaming al geen jota van geschiedenis kent, wat mag je dan verwachten van mensen die met het Midden Oosten een plus minus emotionele band mee hebben en ook moslim zijn?
Tja, wat zij denken en zeggen, mag niet direct een verrassing zijn.
De vraag is waar we met al deze conflicten gaan eindigen? Oorlog in Europa en Korea moeit zich. Oorlog in Midden-Oosten en Iran,Libanon en...is mee betrokken partij?
Het is belangrijk dat ik mijn hoofd koel houd.
Niet dat ik voor mezelf angst heb. Voor de jongeren onder ons ben ik wel bang. Ze verdienen een betere wereld. Zo zie je maar dat de mensheid keer op keer dezelfde fouten maakt.
Niet dat ik niet keer op keer dezelfde fouten maak. Dat kan ik inderdaad ook niet stellen.
Enkel maak ik niet zoveel slachtoffers (mijzelf buiten beschouwing gelaten).
Vandaag wilde ik studeren, maar uiteindelijk besliste het lot er anders over.
De mama van Pierre werd vandaag begraven in Lembeek en dus ben ik daar naartoe geweest.
Het was een beetje in het hol van PLuto (75 kms enkel van thuis), maar op zo een momenten, moet je er gewoon zijn. Ook al had ik er niet echt zin in omdat ik afgelopen dagen al niet echt tijd had gehad om te studeren.
En zoals steeds, krijg ik dan stress.
Het feit dat mijn eerste toets afgelopen vrijdag zo slecht is verlopen, zal hier ook wel parten in spelen. Het gevoel dat mij iets ontglipt, geeft me namelijk stress.